Rampen bij de vleet

Marte Jongbloed heeft al een aantal publicaties voor een jonger en ouder publiek op haar palmares. Dit boek De (niet zo) rampzalige avonturen van Herre is geschreven voor kinderen van 7 tot 10 jaar. Het eerste boek van de hand van Jongbloed voor deze (jonge) leeftijdsgroep.

Iris Boter won de wedstrijd die werd uitgeschreven door uitgeverij Luitingh-Sijthoff en mocht de illustraties in het boek verzorgen. Deze illustreren in zwart-wit perfect de gebeurtenissen die zich voordoen in het verhaal. Met de cover kon Iris Boter zich volledig laten gaan en die is dan ook meer dan geslaagd. Een achtergrond in hoofdzakelijk appelblauwzeegroen met op de voorgrond flitsende, frisse tekeningen die spanning en sensatie beloven. Een boek met een dergelijk sprekende cover is moeilijk te weerstaan.  

Herres leven is eerder aan de saaie kant. Hij mag hoegenaamd niets van zijn moeder. Dat komt omdat zijn vader jaren geleden tijdens een expeditie is verdwenen en de moeder van Herre bang is dat ook hem iets zal overkomen. Om haar bezorgdheden te onderstrepen verzamelt ze krantenartikelen in een doosje. Elke keer als Herre toestemming vraagt om deel te nemen aan een uitje, zoals een verjaardagsfeestje, zwempartijtje of iets dergelijks, haalt moeder het doosje boven om middels een artikel uit te leggen waarom dit te gevaarlijk is.  

Op een dag komt er een vreemd heerschap in het huis naast dat van hen wonen. Meneer Teunissen neemt Herre regelmatig mee op sleeptouw onder het mom van ‘hem een handje toesteken bij zijn verhuis’ of ‘helpen met de boodschappen’ maar in werkelijkheid laat hij hem het ene spannende avontuur na het andere beleven. Als Herres moeder daar maar niet achter komt.  

De avonturen die Herre meemaakt zijn voor een volwassene stuk voor stuk ongeloofwaardig. Een schooldirecteur die een leerling achtervolgt in de winkelstraat en stennis maakt in een winkel zonder dat iemand ingrijpt (Herre even buiten beschouwing gelaten). Een schuur die pikdonker is maar waar Herre toch moeiteloos een pomp in een kratje op een van de planken vindt. Mint die een tijdje stiekem in de schuur komt wonen terwijl helemaal niemand uit haar omgeving haar lijkt te missen. Een schooldirecteur van een gerenommeerd instituut die constant spullen pikt van zijn leerlingen om er vervolgens niets mee te doen…

Aan de andere kant is dit natuurlijk ook geen boek voor volwassenen en kent een stripheld als pakweg Jommeke, die eveneens de ene onwaarschijnlijkheid na de andere beleeft, ook een enorm succes. Kinderen die nog niet oud genoeg zijn om alles in twijfel te trekken en gewoon kunnen opgaan in een verhaal zullen zonder twijfel enorm genieten van dit boek. De avonturen die Herre meemaakt zijn dan ook meer dan spannend, temeer omdat een slechte afloop als mogelijkheid nooit veraf is. Ook het gedrag en voorkomen van meneer Teunissen zorgen voor de nodige geheimzinnigheid.  

Dat het boek wordt gesmaakt door de leeftijdsgroep waarvoor het bedoeld is, blijkt uit de nominatie voor de Prijs van de Nederlandse Kinderjury 2017. Bovendien was het boek ook nog eens kanshebber op de Hotze de Roosprijs 2017, voor het beste kinderboek van een debutant.  

Het taalgebruik is op niveau van de doelgroep: vrij eenvoudig, geen moeilijke woorden en vlot leesbaar. Het woordgebruik had hier en daar nog een tikkeltje bijgeschaafd kunnen worden. ‘… hij een aantal keer hard met de klopper op de grote deur tikte.’ Herre die zegt over zijn moeder ‘dat ze maar wat zit te zemelen’, wat nogal oneerbiedig overkomt. Daarnaast doet het woordgebruik heel ‘Hollands’ aan. Diksap, suddervlees, kappen, OV-kaart zijn termen die men in Vlaanderen niet bezigt. En zo zijn er her en der nog een aantal dingen te vinden, maar in feite is dat niet meer dan muggenzifterij.

Tot slot zit er heel wat humor in het boek. Het stuk bijvoorbeeld waarin meneer Teunissen de directeur aanpakt voor de hele school is best grappig. Hoe onwaarschijnlijk Herres (niet zo) rampzalige avonturen ook zijn, ze getuigen van een grote portie fantasie van de auteur, die dit ook nog eens op meeslepende wijze weet te vertellen. Wat moet een kinderboek meer hebben? Wordt overigens vervolgd, want een tweede boek is al in de maak.