Lezersrecensie
De Franse boekenbrigade
De Franse boekenbrigade is een verhaal dat zich afspeelt in het noorden van Frankrijk tijdens de Eerste Wereldoorlog.
De Amerikaanse Jessie Carson besluit om bij de Cards te gaan, een organisatie opgericht door de welgestelde filantrope Anne Morgan, waar zij een rijdende bibliotheek op gaat zetten voor de Fransen in het gebied rond Blerancourt.
Het boek bestaat uit twee verhaallijnen. De ene verhaallijn gaat over de Amerikaanse Jessie Carson die tijdens de Eerste Wereldoorlog naar het Franse Blerancourt trekt om bij de CARDS-organisatie opgericht door de welgestelde Anne Morgan te gaan werken.
De andere verhaallijn speelt zich af in Amerika waar Wendy Peterson in 1987 in het archief informatie vindt over Jessie Carson en de CARDS en gaat op onderzoek uit naar dit verhaal omdat ze het wil gebruiken voor een boek dat ze wil schrijven.
Wat volgt is een verhaal waar je door beide verhaallijnen veel meer te weten komt over hoe het toen was, maar ook hoe het is gegaan met Jessie en haar collega's en vriendinnen.
Vooral de verhaallijn rond Jessie las ik met plezier. Ik kon ook erg meeleven met haar, wat ik ietsje minder had met Wendy.
De beeldende schrijfstijl van Skeslien Charles is prettig om te lezen. Je kunt tijdens het lezen het zwaar getroffen niemandsland zo voor je zien, ook krijg je een idee over de omstandigheden van de Franse bewoners die daar nog woonden. Tijdens het lezen krijg je ook respect voor de CARDS-organisatie en wat deze vrouwen hebben betekend, maar vooral ook voor wat ze hebben moeten doorstaan. Het is toch wat als je je veilige omgeving achterlaat om te gaan helpen in een zwaar getroffen oorlogsgebied waar dan ook de Spaanse griep nog overheen kwam.
Je krijgt echt een idee wat deze organisatie allemaal deed: via Parijs boeken kopen, voor levensmiddelen zorgen, maar ook zaden kopen voor de achtergebleven boeren zodat zij hun land weer konden inzaaien en weer in hun eigen levensbehoeftes konden voorzien en daarmee ook hielpen bij de wederopbouw.
Het nawoord van Janet Skeslien Charles waarin ze uitlegt wie de vrouwen waren en op wie ze de personages heeft geïnspireerd, was heel leerzaam.
Het is mooi om te lezen dat ze deze vrouwen op deze manier eer betoont voor wat ze hebben gedaan. Ik had geen idee dat welgestelde Amerikaanse vrouwen in Frankrijk op hun manier hulp boden aan de Fransen en hiermee ook de wederopbouw hielpen.
Dit boek staat ook bol van liefde voor het lezen door de quotes en verwijzingen naar klassieke kinderboeken wat het boek ook zijn charme geeft.
Het is duidelijk dat de schrijfster weet waar ze het over heeft. Ze duidt de historische gebeurtenissen in het nawoord, waardoor je precies weet wat er op waarheid is gebaseerd en wat fictie is. Skeslien Charles verweeft fictie en feiten moeiteloos met elkaar tot een goed lopend, heel erg prettig lezend verhaal.
Dit boek laat zien dat het belangrijk blijft om bibliotheken te hebben en zonder censuur boeken te lezen. Je creëert een grotere wereld, die je hoop en vreugde bieden.
De Amerikaanse Jessie Carson besluit om bij de Cards te gaan, een organisatie opgericht door de welgestelde filantrope Anne Morgan, waar zij een rijdende bibliotheek op gaat zetten voor de Fransen in het gebied rond Blerancourt.
Het boek bestaat uit twee verhaallijnen. De ene verhaallijn gaat over de Amerikaanse Jessie Carson die tijdens de Eerste Wereldoorlog naar het Franse Blerancourt trekt om bij de CARDS-organisatie opgericht door de welgestelde Anne Morgan te gaan werken.
De andere verhaallijn speelt zich af in Amerika waar Wendy Peterson in 1987 in het archief informatie vindt over Jessie Carson en de CARDS en gaat op onderzoek uit naar dit verhaal omdat ze het wil gebruiken voor een boek dat ze wil schrijven.
Wat volgt is een verhaal waar je door beide verhaallijnen veel meer te weten komt over hoe het toen was, maar ook hoe het is gegaan met Jessie en haar collega's en vriendinnen.
Vooral de verhaallijn rond Jessie las ik met plezier. Ik kon ook erg meeleven met haar, wat ik ietsje minder had met Wendy.
De beeldende schrijfstijl van Skeslien Charles is prettig om te lezen. Je kunt tijdens het lezen het zwaar getroffen niemandsland zo voor je zien, ook krijg je een idee over de omstandigheden van de Franse bewoners die daar nog woonden. Tijdens het lezen krijg je ook respect voor de CARDS-organisatie en wat deze vrouwen hebben betekend, maar vooral ook voor wat ze hebben moeten doorstaan. Het is toch wat als je je veilige omgeving achterlaat om te gaan helpen in een zwaar getroffen oorlogsgebied waar dan ook de Spaanse griep nog overheen kwam.
Je krijgt echt een idee wat deze organisatie allemaal deed: via Parijs boeken kopen, voor levensmiddelen zorgen, maar ook zaden kopen voor de achtergebleven boeren zodat zij hun land weer konden inzaaien en weer in hun eigen levensbehoeftes konden voorzien en daarmee ook hielpen bij de wederopbouw.
Het nawoord van Janet Skeslien Charles waarin ze uitlegt wie de vrouwen waren en op wie ze de personages heeft geïnspireerd, was heel leerzaam.
Het is mooi om te lezen dat ze deze vrouwen op deze manier eer betoont voor wat ze hebben gedaan. Ik had geen idee dat welgestelde Amerikaanse vrouwen in Frankrijk op hun manier hulp boden aan de Fransen en hiermee ook de wederopbouw hielpen.
Dit boek staat ook bol van liefde voor het lezen door de quotes en verwijzingen naar klassieke kinderboeken wat het boek ook zijn charme geeft.
Het is duidelijk dat de schrijfster weet waar ze het over heeft. Ze duidt de historische gebeurtenissen in het nawoord, waardoor je precies weet wat er op waarheid is gebaseerd en wat fictie is. Skeslien Charles verweeft fictie en feiten moeiteloos met elkaar tot een goed lopend, heel erg prettig lezend verhaal.
Dit boek laat zien dat het belangrijk blijft om bibliotheken te hebben en zonder censuur boeken te lezen. Je creëert een grotere wereld, die je hoop en vreugde bieden.
1
Reageer op deze recensie