de andere kant van een vriendengroep

Mijn slechtste beste vriendin van Ilse Beyers, gaat over een vriendinnengroep die alles met elkaar delen, en dat dan weer met iedereen delen.
De vrouwen hebben een bijzondere manier van met elkaar omgaan al na het eerste hoofdstuk vraagt de hoofdpersoon af waarom ze eigenlijk vriendinnen zijn, het enige wat ze eigenlijk doen is elkaar afzeiken.. Maar hun vriendschap vaart daar wel bij.

Het hoofdpersonage weet zeker dat haar man Henry vreemd gaat, gaat zij ervan uit dat dit met een van haar vriendinnen is, maar wie is het dan? Nadat ze met de vriendinnen en hun aanhang zijn gaan eten bij Michelle, komt er voldoende oud zeer naar boven door de vele glazen wijn die er door heen zijn gegaan, kunnen ze dit nog redden.

De schrijfstijl was prima, je zou het zo uit kunnen lezen als je wilt, maar dan moet je je niet teveel storen aan de negatieve omgang tussen dit verhaal.
Door de lyrische quotes op de achterkant van het boek staan van bekende Vlamingen had ik zelf meer van dit boek verwacht, waardoor het toch minder grappig was dan gedacht. Jammer, maar misschien is het 2de deel dat Ilse Beyers nog op de planning heeft leuker.
Naarmate het boek vorderde, werd het wel beter en de verhaallijn met Sally en haar halfbroer Jacob was leuk, herkenbaar ook om te zien hoe 2 verschillende individuen hun gezamelijke geschiedenis anders zien.

De lijst met quotes van Sally, maar ook haar facebooksposts zijn wel grappig.