Knap in elkaar verweven verhaallijnen!

Jacqueline Coppens is volop met taal bezig: redacteur, boekrecensent, ghostwriter, tekstschrijver en columnist. Daarnaast geeft ze schrijfworkshops en kunnen mensen met haar hun levensverhaal opschrijven. In 2017 schreef ze haar eerste thriller ‘Evenwicht’, een medische thriller. ‘Omdat ik je mis’ is haar 2e thriller.
De trailer die voor dit boek gemaakt is trekt de aandacht: een lege schommel, vooral zwartwitbeelden die een duistere sfeer weergeven. Ook de omslag van het boek, met diezelfde schommel voorop roept deze sfeer op. Opvallend qua vormgeving is verder het grote lettertype wat wel prettig leest (zeker als het wat donkerder wordt…), maar waardoor er in verhouding minder tekst in het boek staat dan je zou verwachten gezien de dikte van het boek. Het boek is onderverdeeld in hoofdstukken waar steeds de datum boven staat. Dat maakt het nog makkelijker leesbaar.
Het thema is de ontvoering van Vera, een meisje van 4 in het verleden, die nooit is opgelost. Esmee is haar moeder, die als een vergelijkbare ontvoering plaatsvindt, een verband vermoedt. Dan komt een geheimzinnige journalist op haar pad, die aanbiedt haar te helpen bij de speurtocht naar haar dochter en de nieuwe vermissing. Daaromheen vinden spannende gebeurtenissen plaats, waardoor Esmee niet meer weet wie er nog te vertrouwen is en wie haar voor de gek houdt. Steeds als zij (en jij als lezer) denken te weten hoe het zit, gebeurt er weer iets, waardoor ze gaat twijfelen aan wat zij moet doen om in leven te blijven en er achter te komen wat er vroeger en nu gebeurd is.
Er is aandacht voor de beleving van Esmee, waardoor je als lezer met haar mee gaat leven en verder wil lezen om te weten hoe het haar vergaat. Er had wat meer diepgang in dit psychologische deel van het verhaal mogen zitten, waardoor het boek nog boeiender was geworden. Verdere karakters in dit boek zijn haar man, Arend, met wie de relatie zich in een onzekere fase bevindt. Dan heeft ze een zoon, Xander, die af en toe langskomt in het verhaal. Haar vriendin Jeanine is haar steun en toeverlaat. De al genoemde journalist roept eerst positieve gevoelens bij Esmee op, maar dat verandert gedurende het verhaal…
Het is knap hoe alle verhaallijnen met elkaar verweven zijn en je als lezer pas aan het eind van het boek ontdekt hoe het werkelijk in elkaar steekt. En dat is vast anders dan je bedacht had!
Het boek leest als een ontrafeling, door veelal feiten, gebeurtenissen en soms wat emoties en gedachtes weer te geven. Dit past wel binnen het thema: ontdekken en onderzoeken wat er gebeurd kan zijn bij de ontvoeringen. Voor lezers die meer houden van een psychologische thriller kan dat wat teleurstellend zijn. De spanning zit hem in de verrassende plot en niet zozeer in de schrijfstijl.