Een boek voor puzzelaars, die spanning niet uit de weg gaan.

Het verhaal van Wilde gok speelt zich af in Zuid Frankrijk rond 1970.. Door een gokverslaving komt Céleste in de schulden en ze bedenkt wanhopig een manier om hier uit te komen. Ze deinst hierbij niet terug voor een torenhoge inzet en neemt zo ‘een wilde gok’, waarbij moorden niet uitgesloten zijn…
‘Met het wapen voortdurend in de aanslag draai ik een paar keer rond mijn as. Ik stop ermee, het maakt me duizelig. Op de grond zie ik een bloedspoor. De verschillende geluiden kan ik niet meer thuisbrengen. Overal waar ik kijk, lijkt iets te bewegen. Tussen de bomen, in de struiken.’

Doordat er steeds vanuit verschillende hoofdpersonen verteld wordt, met eigen taalgebruik, komen deze tot leven. Hierbij worden veel details vermeld, sfeer gecreëerd en gedachtes beschreven.
Een 2e verhaallijn over een jonge vrouw in de Provence die wakker wordt wakker met spontaan geheugenverlies, wordt kunstig rond de 1e verweven:
‘Hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik besef dat ik me in een gouden kooi heb laten opsluiten. Weliswaar heb ik het zelf toegelaten. Alles dat in mijn leven is gebeurd, is weg en hij is de enige die zich om mij bekommert. --- Voor de bewoners van Saint-Maurice ben ik een buitenstaander. Hen kon ik niets vragen, een jaar geleden kenden ze me zelfs niet. Weten zij veel wie ik ben. Wie ik was.’
Er zit veel vaart in het verhaal. Pas tegen het einde van het boek vallen de gebeurtenissen op hun plek en zie je het grotere geheel in elkaar schuiven. De spanning loopt dan eerst nog op en pas in de allerlaatste hoofdstukken wordt echt duidelijk hoe het zit.