Zo trouw als een hond?

Jeet kan ontzettend goed zien in het donker, heeft een geweldig reukvermogen en kan super hard rennen. Vergeleken met een mens tenminste. In vergelijking met een hond is hij helemaal niet zo goed in deze dingen. Als het erop aan komt moet hij kiezen: sluit hij zich bij de mensen of bij de honden aan?
In Hondenjong krijgt Jeet de opdracht om de geschiedenis van zijn volk op te schrijven. Gedurende zijn vertelling komen we te weten dat zijn ouders zijn overleden toen hij nog klein was. Vervolgens werd hij grootgebracht door een roedel wilde honden. Omdat de zij niet genoeg te eten hadden, moesten ze een stad beroven. Dat mislukte en de dieren werden afgemaakt. Jeet wordt gespaard maar moet verplicht een rehumaniseringstraject doen. Hij vermenselijkt maar voelt zich toch een buitenstaander.
Samen met zijn dorpsgenoten woont hij op een klein stukje land dat omringd is door de Dodenlanden: grote lege vlakten waar alleen wilde honden in staat zijn om te overleven. Het is een fantasiewereld waarin zes meter lange palingen voorkomen die mensen eten. Als lezer krijg je enkele hints die erop wijzen dat het verhaal zich in de toekomst afspeelt. Er is namelijk geen olie in deze wereld, die is op. En niemand heeft ooit een truck gezien, dat is een voertuig uit het verleden.
De grote vijand van het volk waar Jeet deel van uitmaakt, zijn de Dau. Aangezien Jeets volk op een gegeven moment niet genoeg water meer heeft om te overleven, bedenkt hun leider een plan om de Dau aan te vallen. Intussen leert Jeet een ander hondenjong kennen; een vrouw die net als hij is verzorgd door honden toen ze klein was. Samen ontdekken ze dat de rechterhand van hun leider een vuil spelletje speelt. Hij zet het volk tegen de hondenjongen op en ze zijn niet veilig meer in de stad.
De setting van Hondenjong is origineel; het is een mysterieuze wereld. Er zit continu spanning in het verhaal, doordat Jeet het vaak aanvoelt als er iets niet klopt en hij pas later, door rustig nadenken, steeds beter begrijpt wat bijvoorbeeld het hulpje van hun dorpsleider in zijn schild voert. Het verhaal sleept je mee in de voortdurende spagaat waarin Jeet zich bevindt: ‘Je bent een hond, zei een stem vanbinnen. Niet denken. Er gewoon zijn.’ Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.