Neem je ruimte (net als Thea Beckman)

Geef me de Ruimte
(Het eigenzinnige leven van Thea Beckman)
Auteur:Vivian de Gier

Review door Resi Veldhoven, auteur autobiografie ‘De Rouwcamper’
Vivian was mijn schrijfcoach bij mijn autobiografie.
Hoe mooi was het om nu haar eigen, voor mij gesigneerde, boek te mogen ontvangen. ‘Zorg ervoor dat je je ruimte neemt’, schreef Vivian voorin. Om die zin echt goed te begrijpen moest ik eerst de biografie over Thea Beckman lezen.
In de theatervoorstelling die vooraf ging aan het signeren van het boek, leerde ik Thea kennen op een manier die ik nog niet eerder wist. Vivian beeldde haar perfect uit en samen met een aantal heren creëerde zij een inkijkje in het leven van Thea. Wat een bijzondere vrouw was Thea.
Mijn nieuwsgierigheid was dan ook gewekt en vol enthousiasme begon ik te lezen.

Thea is van hetzelfde geboortejaar (1923) als mijn moeder. De wereld van Thea, door Vivian geschetst, kwam me bekend voor. Nederland op het kantelpunt naar een modernere samenleving. De oorlog die er tussen kwam, de geringe kansen voor een meisje. Je moest van goeden huize komen om door te mogen en kunnen studeren. Vivian schetst de ontwikkelingen van de komst van een wasmachine, vrouwen met een rijbewijs tot en met de dolle mina’s. Thea Beckman wil schrijven, heeft helemaal geen tijd om het huishouden te regelen en wil dat ook niet. Mooi om datgene waar mijn moeder vaak van vertelde allemaal nog eens terug te lezen.
Ik herinner me niet zo goed meer welke boeken van Thea ik allemaal las. Maar het heeft zeker gemaakt dat ik altijd met plezier historische romans gelezen heb. Eind jaren zestig, begin zeventig, kwam ik voor het eerst in aanraking met het wereldberoemde boek ‘Kruistocht in spijkerbroek’. Wat een verhaal, ik las het in een ruk uit. En er volgden er meer, waaronder ‘Stad in de storm’ en onlangs las ik nog de trilogie ‘Geef me de ruimte’.
Superleuk om over de eigenzinnigheid van Thea in de opeenvolgende jaren te lezen. De jaren van mijn eigen jeugd, de ontwikkeling in de emancipatie, het opkomen voor jezelf als meisje/vrouw. Ik geniet van alle herkenbare momenten in deze biografie. Wat een tijd hebben we achter de rug en hoe mooi en vastberaden hield Thea zich staande. Ze heeft gevochten als een leeuw voor haar erkenning als auteur jeugdliteratuur.
Vivian beschrijft ook nog eens de ontwikkeling van de jeugdliteratuur, iets waar ik als leerkracht basisschool direct mee te maken heb gehad. En wanneer is een boek nou literatuur? De deskundigen waren het daarover niet eens met elkaar. De lezers gelukkig wel!
Vivian weet alle losse eindjes van de verschillende perioden, de uiteenlopende titels en hoofdpersonen als ook de eigen ontwikkeling van Thea samen met de maatschappelijke invloeden tot een prachtig geweven wandkleed te maken.
Het laat zien, dat Thea de ruimte nodig had om de mooie, door de jeugd zeer gewilde boeken, te schrijven. Ze nam die ruimte ook, liet zich door niets en niemand iets zeggen, maar volgde gewoon haar hart. Datgene wat haar hoofdpersonen ook vaak laten zien.

Alle respect voor Vivian die tien jaar lang in de huid van Thea kroop. Ik ben trots op deze beide dames. ‘Als je iets graag wil, ga er dan volledig voor’.
‘Geef me de ruimte’ is voortaan voor mij ‘neem ook de ruimte in je eigen leven’.