Weglopen voor het leven, wie wil dat soms ook niet?

Voor de faceboek-pagina ‘boekentoer’ van Attie Dottinga las ik het boek

Weglopen voor het leven
RiNi Pietersen

Recensie door Resi Veldhoven auteur biografie ‘De Rouwcamper’

Op de achterflap lees ik dat Hein (47) alleen naar Zuid-Frankrijk vertrekt na een ruzie met zijn vrouw. Even later leest hij zijn eigen overlijdensadvertentie en dat biedt hem de kans een nieuwe start te maken.

Weglopen uit je eigen leven, wie wil dat soms ook niet?
Dit boek triggert me vanaf het begin. Ook het feit dat het speelt in Zuid-Frankrijk en ik de plaatsen die genoemd worden, herken.

Ik word op een prettige, directe manier het verhaal van Hein en Tineke ingetrokken. Het start in 2001. De auto van Hein wordt gevonden in Zuid-Frankrijk, zijn paspoort ernaast.
Wanneer Hein zijn eigen overlijdensadvertentie leest, besluit hij te verdwijnen.

Springend van woonplaats, jaartal en gebeurtenis word je door RiNi meegenomen naar het jaar 2007. Er vallen onderweg steeds meer puzzelstukjes op zijn plaats. Je begrijpt de beweegredenen van Hein, maar krijgt ook steeds meer medelijden met Tineke en haar zonen.
Hein ontvangt een email en wordt gechanteerd door iemand die zijn geheim heeft ontdekt. Wie het is, en waarom blijft tot op het laatste moment een vraag.
Dat Hein gaat twijfelen aan zijn beslissing van toen is volkomen begrijpelijk.
Ik geniet van de stukjes Frankrijk, weet zelf ook alles van een rouwproces én ik ben nieuwsgierig naar het eind. Ik lees het boek in een klap uit.

Denkend aan het lied van Acda en de Munnik ‘het regent zonnestralen’ heeft de auteur
(het blijken er twee te zijn: moeder en dochter) hier een spannend, vlot lezend, apart verhaal neergezet.
Jammer dat het einde wat te snel te veel informatie geeft over de verdere afloop. Het boek had wat mij betreft wel iets dikker mogen zijn. (192 pagina’s)
Het goede nieuws: er komt een vervolg. Daar ben ik blij mee. Ik wil meer lezen van RiNi Pietersen.
Ik raad dit boek aan met 4 sterren