Water als verbindende factor om Jhzedi's geschiedenis aan te kaarten.

Het is een roman, maar ook een historisch relaas van een volk, de Jhzedi's uit Mesopotanië, die sinds eeuwen vervolgd worden als 'duivelsaanbidders'. Dit boek is het gevolg van er ook in het boek beschreven wordt voor archeologen; je wordt tijdens je onderzoek getroffen door het volk in de regio en krijgt sympathie, dit overkwam de schrijfster ook als je achterin alle bestudeerde documenten beschouwd. Het verhaal had alleen over Arthur kunnen gaan, maar de andere voegen de recente historie toe. Het verhaal klaagt niet aan, maar gaat wel in op de onnozelheid van archeologen, die vroeger hele streken leegroofden en cultuur een geldelijke waarde gaf, naaste de culturele en geschiedkundige waarde die het voor de lokale bevolking heeft.
De vele details die de schrijfster toevoegt om de lokale situatie beschrijven geven blijk van uitgebreide historische studie van de plek waar iets afspeelt, maar neigt tot het overslaan na een een aantal paragrafen; het blijft een roman.