Aangrijpend, maar goed te lezen.

Vanaf bladzijde 1 is Sis degene die het boek draagt; ze leeft meer in het verleden, of in het bos, dan in het nu. Het nu is ze ergens kwijtgeraakt, als bescherming van haar kleine ik, maar er is een allerlaatste hoop op verbetering als Hanne in haar leven komt als therapeut. De aanblik van de onmacht van de jonge vrouw en hulpvraag, die gewenst maar niet geuit wordt gaat ook bij Hanne door haar professionele beschermingsmuur. Ieder mens heeft een rugzak met herinneringen en onverwerkte demonen, echter de meeste zijn in staat deze op te bergen en 'normaal' te functioneren. Alle karakters in het boek zijn kwetsbare zielen, zelfs de boer waar ze een verzorgpony heeft had een grotere rol kunnen krijgen zorgboer, maar vaak loopt dat soort relaties verkeerd af. Boek goed te lezen, het pakt je gelijk vast en pas na pagina 200 gaat de rek eruit; je voelt dat de schrijfster naar een happy end gaat schrijven, er moet een positieve afronding komen, maar dat gaat schokkerig.