Een teleurstelling

En dat is jammer.....De beginscenes zijn namelijk van een verrassend luguber niveau.
De verhaallijnen in dit boeken lopen continu door elkaar en de schrijver heeft er voor gekozen om eindeloze beschrijvingen te geven van de plaatsen waar de speurtocht van onze twee rechercheurs hen brengt.
Nicolas Feuz is een grote liefhebber van uitleggen. Dus in plaats dat er wat aan de verbeelding overgelaten wordt, wordt alles beschreven.
Soms werkt dat; ik bedoel, de lugubere dingen die deze man beschrijft zijn van een bijzonder allooi maar de meeste tijd slaat het gewoon dood.
Hoe vaak heb ik niet moeten lezen over de besneeuwde weg ,de sneeuw die naar beneden kwam, een man die zonder jas en schoenen door de sneeuw rent en dan een paar hoofdstukken verder een vrouw die poedelnaakt door de sneeuw rent.
Hoe vaak heb ik niet moeten lezen over een paar bijzondere plekken waar de zoektocht naar postpakketjes, waar ik geen touw aan vast kon knopen het rechercheurs duo bracht.
Ook worden er nogal stereotype gemaakt van bv Russische vrouwen die maar op één ding uit zijn en daar heeft Nicolas Feuz een zijlijn verhaal van gemaakt.
Tot pagina 187 ben ik het woord Rogatoire 3 x tegengekomen waarop ik alleen maar kon denken: "Ja, nu weten we wel dat je tot openbaar aanklager bent benoemd".
De terugblikken waarin verteld wordt over de over Sam die regelmatig gepest wordt en wraak wilt zijn door het gehele boek verspreidt. Dan begint een nieuw hoofdstuk ; In een kelder, een paar dagen eerder.
Op pagina 187 was ik er helemaal klaar mee en de boekenlegger uit dit boek getrokken.
Ik vraag mij alleen af wat de redacteur aan het doen was toen dit manuscript tot hem kwam?