Vlees nog vis

Aangezien ik alle boeken van Stephen King heb gelezen kon er geen twijfel over bestaan dat ik aan Billy Summers zou beginnen. Het duurde alleen even, want ik ben niet zo'n snelle lezer en heb een hele grote stapel nog te lezen boeken. Dat King niet meer de de horrorboeken schrijft zoals die uit zijn glorietijd is mij bekend, maar recentere thrillers kunnen ook bekoren en bovendien hebben ze altijd nog wel dat occulte ongemakkelijke randje. Deze Billy Summers zou in de categorie thrillers en spanning moeten vallen, maar schrap dat gelijk maar door: Billy Summers is vlees nog vis, spanning is werkelijk nergens te vinden. King noemt het een liefdesverklaring aan de kleine steden in Amerika, maar ik vind dit ondermaats en moet het boek tot mijn grote teleurstelling een flinke tegenvaller noemen. Terwijl ik tevens tot mijn verbazing zie dat sommige lezers dit boek als een van zijn beste werken beschouwen.

Billy Summers is een huurmoordenaar die zijn allerlaatste opdracht aanneemt alvorens zijn geweer aan de wilgen te hangen en met het spreekwoordelijke pensioen te gaan. In mijn beleving is een huurmoordenaar voornamelijk iemand die op een scootertje voorbij snelt om het slachtoffer van dichtbij met een paar kogels om het leven te brengen, maar niet in dit boek van King. Billy moet nog een tijdje wachten voordat zijn slachtoffer arriveert en is in de tussentijd vooral bezig met het opplakken van een nepsnor, een pruik en een nepbuik uit de feestartikelenbak van Amazon om zijn diverse alter-ego's in stand te houden. Erg onwaarschijnlijk allemaal. En om nog wat in te blenden bij zijn omgeving staat hij gezellig met de buurman te keuvelen over het gras in de voortuin, komt de buurvrouw met een paar zelfgebakken muffins opdraven en speelt Billy partijtjes Monopoly met de buurtkinderen. Hier komt dus de liefdesverklaring van King aan het dorpse karakter om de hoek kijken.

Billy blijft niet lang alleen, want al vrij snel valt er letterlijk een jonge vrouw bij hem op de stoep van een van zijn verblijfsplaatsen. de 21-jarige Alice is slachtoffer van een groepsverkrachting en op de straat gedumpt door de daders. Billy ontfermt zich over haar en werkelijk binnen een paar uur is de jonge vrouw helemaal idolaat van haar redder Billy en vanaf dat moment volgt ze hem in alles wat hij doet, zelfs terwijl ze weet dat Billy een huurmoordenaar is. Een beetje erg gemakkelijk als je het mij vraagt.

Dacht je dat de nepsnor en de dikke buik al flauw waren? Het wordt verderop nog erger als Billy zich gaat vermommen als Mexicaanse doofstomme arbeider, inclusief een oude rammelende auto, bruine gezichtscrème, een slecht accent en een paar uit het hoofd geleerde Mexicaanse zinnetjes. Op dit moment waan ik me in een scene van Mister Bean of Benny Hill. Dit kan toch niet een boek van Stephen King zijn? Mijn held met zijn horror klassiekers die ik ademloos heb verslonden? Cujo, Christine, The Shining, The Stand, Pet Sematary, It, Misery, The Mist, The Green Mile, The Dark Tower, The Dead Zone, Firestarter, Hearts in Atlantis, Stand By Me, The Shawshank Redemption... en dan in 2021 Billy Summers?

Is alles slecht aan het boek? Nou nee, dat ook weer niet. Het is vaardig geschreven want dat kun je wel aan Stephen King overlaten en het leest lekker vlot door. Ook leuk is de kleine verwijzing naar The Shining als Billy en Alice tijdelijk in een schuillocatie zitten vlakbij de afgebrande resten van het Overlook hotel en er in de schuur waar ze zitten een schilderij aan de muur hangt met een aantal heggedieren waarbij Billy het gevoel bekruipt dat die leven en elke keer weer iets dichterbij gekomen zijn. Dit is tevens het enige moment in het boek waar je een heel klein beetje het kippenvel gevoel krijgt alsof er een occult briesje door de huiskamer waait. Maar dit werkt alleen als je ook daadwerkelijk The Shining hebt gelezen of de film met Jack Nicholson hebt gezien, anders zegt het je niets. Oh, en het laatste hoofdstuk was wel goed met een flinke emotionele lading.

Het volgende boek van Stephen king, Fairy Tale dat later dit jaar zal verschijnen, lijkt weer even de fantasy kant op te gaan. Op zich niet verkeerd, maar stiekem hoop ik toch ook dat King weer eens met een knaller zal komen zoals die uit zijn hoogtijdagen. Natuurlijk mag een schrijver zich best wel een keer vernieuwen, eens iets anders proberen, uit een ander vaatje tappen, het hoeft niet altijd hetzelfde te zijn. Maar ik mis de King waar ik mee ben opgegroeid. De King van de boeken die ik hiervoor heb genoemd. Misschien hebben de afgebrande resten van het Overlook hotel in Billy Summers wel een diepere betekenis: dat wat geweest is en niet meer terug zal komen.