Lezersrecensie
Die zomer in ‘86
De Krijtman is het in 2017 verschenen debuut van de Engelse schrijfster C.J. Tudor.
Het boek valt in de categorie thrillers, maar het is in feite meer een roman over het leven in een kleine dorpsgemeenschap, over geheimen, leugens en verwijten, over afscheid nemen van ouders en bekenden, over de verschrikkelijke gevolgen van dementie en de angst daarvoor en vooral over de hechte vriendschap van een groep kinderen die door de gebeurtenissen onder druk komt te staan.
Het verhaal heeft overeenkomsten met de novelle ‘Stand By Me’ van Stephen King (een van zijn beste verhalen en tevens prachtig verfilmd) waarin een groep kinderen op zoek gaat naar de plek waar een lijk zou liggen. Ook in ‘De Krijtman’ staat een groep kinderen en een lijk centraal. Door de opbouw van het verhaal heeft het eveneens wat weg van ‘It’ van Stephen King (zonder de specifieke horror elementen, geen clown bij Tudor). Het verhaal van Tudor springt net als bij ‘It’ heen en weer in de tijd: van 1986 toen de kinderen 12 jaar waren naar de volwassen versies in 2016 en weer terug.
De Krijtman is prachtig geschreven en heeft ook wel een aantal thriller momenten, zoals een echt lijkende droom (of toch geen droom… waar komt die modder vandaan ‘s ochtends in je bed?) waarin een reeds overleden tiener nog even langskomt bij de hoofdpersoon. Je wordt ook een paar keer op het verkeerde been gezet als iemand verdacht lijkt maar het uiteindelijk weer anders in elkaar blijkt te zitten. Een prima verhaal dat lekker wegleest.
Het boek valt in de categorie thrillers, maar het is in feite meer een roman over het leven in een kleine dorpsgemeenschap, over geheimen, leugens en verwijten, over afscheid nemen van ouders en bekenden, over de verschrikkelijke gevolgen van dementie en de angst daarvoor en vooral over de hechte vriendschap van een groep kinderen die door de gebeurtenissen onder druk komt te staan.
Het verhaal heeft overeenkomsten met de novelle ‘Stand By Me’ van Stephen King (een van zijn beste verhalen en tevens prachtig verfilmd) waarin een groep kinderen op zoek gaat naar de plek waar een lijk zou liggen. Ook in ‘De Krijtman’ staat een groep kinderen en een lijk centraal. Door de opbouw van het verhaal heeft het eveneens wat weg van ‘It’ van Stephen King (zonder de specifieke horror elementen, geen clown bij Tudor). Het verhaal van Tudor springt net als bij ‘It’ heen en weer in de tijd: van 1986 toen de kinderen 12 jaar waren naar de volwassen versies in 2016 en weer terug.
De Krijtman is prachtig geschreven en heeft ook wel een aantal thriller momenten, zoals een echt lijkende droom (of toch geen droom… waar komt die modder vandaan ‘s ochtends in je bed?) waarin een reeds overleden tiener nog even langskomt bij de hoofdpersoon. Je wordt ook een paar keer op het verkeerde been gezet als iemand verdacht lijkt maar het uiteindelijk weer anders in elkaar blijkt te zitten. Een prima verhaal dat lekker wegleest.
1
Reageer op deze recensie