Het verhaal mag wel wat pittiger: Flama Circolo!

Smeulend Venijn van Johanna Lime is het tweede deel uit de Vergeten Vloek serie, en is in alles een gespiegelde kopie van het eerste deel. In deel 1 hadden we kroonprins Jima die op het punt staat zijn vader, koning Marwin, op te volgen. In deel 2 hebben we kroonprinses Sylviana die op het punt staat haar moeder, Koningin Gonda, op te volgen. Moest Jima trouwen met drie vrouwen, Sylviana moet op zoek naar drie mannen om mee te trouwen. Jima's thuiswereld Laskoro bestaat uit 5 planeten, Sylviana's thuiswereld Berinyi bestaat ook uit 5 planeten. In beide werelden heerst een vreemde vloek waardoor het evenwicht tussen mannen en vrouwen is ontregeld: bij de een blijven er te weinig vrouwen in leven, bij de andere te weinig mannen. Een oplossing zou liggen in een samenwerking, maar oorlog lijkt onvermijdelijk. Sylviana zit tegen haar zin vast aan een aanvalsverdrag dat haar moeder heeft gemaakt met verschillende bondgenoten, aan de andere kant ziet Jima zich genoodzaakt de oorlog te verklaren om op die manier een eind te kunnen maken aan de constante aanvallen op Laskoriaanse vrachtschepen.

Dat Johanna Lime heel veel fantasie heeft lijdt geen twijfel, maar net als bij het eerste boek heb ik het gevoel dat ze er allemaal teveel informatie in wil verwerken zonder de focus te leggen op de rode draad in het verhaal. Bij dit tweede boek volgen we voornamelijk Sylviana die gaat winkelen met vriendinnen, tempels bezoeken, gezellig eten met vriendinnen, magische spreuken oefenen... het voegt allemaal niet zoveel toe aan het verhaal. In combinatie met de eenvoudige zinnen sleept het verhaal zich mijns inziens doelloos voort en mist spanning, emotie, vaart of verrassing. De hoofdpersonen blijven vrij vlak en missen diepgang, vooral de zogenaamde slechterik Helena komt door het geklungel niet erg geloofwaardig over en had veel beter uitgewerkt kunnen worden als slimme intrigant met een eigen agenda.

De vertelstijl is bij vlagen alsof je het dagboek van Sylviana aan het lezen bent: Sylviana wordt wakker, gaat dit doen, daarna gaat ze dat doen, vervolgens nog dit en dan is het alweer avond en gaan we slapen. Op een gegeven moment gaat Sylviana en haar moeder met de trein op reis om elders een aantal veroordeelden te executeren. In feite is de hele treinreis voor het verhaal overbodig. Daarentegen wordt even later de ontvoering van de prinses wel erg kort beschreven. Voordat je uberhaupt beseft dat er wellicht iets belangrijks gaat gebeuren is het een bladzijde later alweer opgelost.

In tegenstelling tot de wereld van Jima doet Berinyi wat meer buitenaards aan. Er zijn Taicapry die weliswaar veel weg hebben van mensen en ook met ze kunnen praten, maar ondertussen hoeven, klauwen en twee hoorns op het hoofd hebben. Ook zijn er Shoikeiyi, een ras van hele kleine mensen die kunnen navigeren met sonar, en Shoiaviony, kleine vlindermensen. Gonda heeft een hekel aan Taicapry (ze is ooit door een mannelijke Taicapry verkracht) en heeft allerlei verboden gemaakt voor deze bevolkingsgroep, terwijl Sylviana en de andere familieleden dit discriminerend vinden. Diverse keren wordt dit aangehaald in het verhaal, maar later draait Gonda zomaar bij en krijgen Taicapry meer rechten. Waarom ze zomaar bijdraait wordt niet helemaal duidelijk.

Net als op Laskoro in boek 1, houden de magiërs op Berinyi zich ook zo'n beetje de hele dag bezig met oeferen en bestuderen van magische spreuken, waarbij het mij nog steeds niet duidelijk is wat er nu zo moeilijk is aan het uitspreken van twee of drie van die Potter-achtige woorden. Jacky (een van de watermagiërs) is al dagen bezig met het bestuderen en oefenen van een hogere spreuk die het mogelijk zou moeten maken fonteinen als een portaal te gebruiken. Tot haar nichtje Alicia, nota bene pas 11 jaar, opmerkt dat ze misschien een van de drie woorden moet weglaten... Ja hoor, floep het werkt opeens. Een beetje erg makkelijk opgelost en onwaarschijnlijk voor "hogere" spreuken lijkt mij.

Dit tweede boek kan helaas niet aan mijn verwachtingen voldoen. Ik hoop dat er in het laatste boek wat meer vaart komt met verrassende ontwikkelingen, want anders wordt het voor mij nog een hele lange zit tot het einde. Gelukkig is het derde boek volgens mijn e-reader wat minder dik.