Wat liefde doet met mensen

In Iris Murdochs vierde roman The Bell uit 1958 volgen we de dramatische ontwikkelingen van een groep zoekende zielen die zich terugtrekken in een lekenklooster op het Engelse platteland. Iedereen neemt een verleden met zich mee dat in het spirituele spanningsveld van het klooster tot een versnelde ontwikkeling leidt. Zo worstelt Michael, de leider van de gemeenschap, met zijn homoseksualiteit, en ontworstelt Dora Greenfield zich aan haar ongelijke huwelijk met haar gewelddadige, respectloze echtgenoot. Wat de liefde doet met mensen, is de centrale vraag, en het centrale thema in al het werk van Murdoch, in zowel haar romans als in haar filosofie (zie ook https://www.hebban.nl/boek/iris-murdoch-een-filosofie-van-de-liefde-katrien-schaubroeck). Wat is de kracht van de liefde, waar is zij toe in staat, zowel ten kwade (als zij onderdrukt wordt of zelfzuchtig ingezet), als ten goede, als weg naar bevrijding, naar verlossing? Aan het eind zijn het de zuiveren van hart die overblijven, niet ongeschonden, wel verrijkt.