Oude wijn in een verrassende nieuwe zak

De naam Stuart Neville deed bij heel zacht een belletje rinkelen. Het enige vertaalde boek is "Het Bloed Kruipt" wat uit 2016 stamt en wat ik wel heb gezien maar nog nooit gelezen.
Toch heeft deze schrijver een groot aantal boeken op zijn naam staan die echter niet vertaald zijn.
Dit is zijn eerste boek waar hij magisch realistisch schrijft en het op een zeer overtuigende wijze weet te verkopen.
Toen ik midden in het boek zat deed het mij enorm veel denken aan sommige boeken van J.D.Barker en dat is absoluut geen zwaktebod.
In het boek maken we kennis met Rebecca Carter. Een vrouw die , samen met haar dochter Moonflower maar continu op de vlucht schijnt te zijn, reizend van stadje naar dorpje. Elke keer als hun identiteit aan het licht dreigt te komen verdwijnen de twee spoorslags.
Tegelijkertijd wordt FBI agent Marc Donner geïntroduceerd, die al twee jaar achter een seriemoordenaar aanzit die een reeks van lijken achterlaat, verspreid over het westen van Amerika.
Met elke pagina komen Rebecca en Marc dichterbij elkaar en wordt het voor de lezer eindelijk duidelijk wat er speelt.
Het verhaal is heel filmisch geschreven en zou zo een serie op Netflix of andere streamingsdienst kunnen zijn.
Verwacht echter geen diep gaande karakterontwikkelingen. De personages blijven in hun hokje zitten waar Stuart Neville ze in heeft geplaatst.

De actie radius van het verhaal is erg hoog en de spanningsboog wordt door Stuart Neville behendig opgetrokken. Je voelt dat je door de schrijver naar een onverbiddelijke climax gestuurd wordt. Een kanttekening vindt ik dan weer dat de twist in het verhaal niet als een verrassing komt.
De dialogen zijn geloofwaardig ondanks de horror en het verhaal loopt lekker.
Wat ik met name erg knap vindt ligt in het feit dat het "monster" heel erg bekend is maar de schrijver er met geen woord over rept in het verhaal. En toch geeft hij, zeker in de eerste 150 pagina's genoeg clous die ik dus niet opgepikt heb.
Waar ik mij wel heel erg aan gestoord heb is de vertaling van dit boek .Daarbij heb ik mijn wenkbrauwen wel even moeten optrekken. Het haalde mij echt uit het verhaal.
Zinnen als : "Een stem als een fluistering van crêpe papier" en " haar stemming was als een bot geworden mes"...
Er wordt ook nog ergens vermeld dat iemand bezig is te drenzen van vermoeidheid; dat heb ik even moeten opzoeken.
Maar goed, dat kun je de schrijver niet aanrekenen.

Toch kan ik niet anders concluderen dat Stuart Neville er in geslaagd is om een spannend verhaal neer te zetten ondanks dat er geen vernieuwende elementen aan het verhaal zijn toegevoegd.

Met dank aan uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor dit lees exemplaar