Verbijsterend.

Wat een fantastisch verhaal is dit.
Regelmatig zag ik al de advertenties voor dit boek voorbij komen en was erg nieuwsgierig. Niet vanwege het feit dat Lex Passchier schrijver is van Oogappels. Één aflevering van gezien en nooit meer gekeken.
Nee, het was de ombre cover met het roodborstje erop en de titel.
Toen ik begon kon ik niet meer stoppen. Het verhaal is zo uitnodigend geschreven en op geen enkel moment zijn karakters banaal of worden dialogen ongeloofwaardig. Het boek is in drie grote hoofdstukken verdeeld en er wordt nogal wat afgedacht door de hoofdrolspelers. Daar de schrijftrand dermate vloeiend verloopt wordt het op geen enkel moment traag of stroperig en Lex Passchier weet met enkele rake pennenstreken emoties op een gruwelijke maar o zo prachtige manier neer te zetten.
De schrijver heeft niet één maar wel twee plottwisten erin verwerkt die ik niet zag aankomen en die mij omver bliezen.
Ik heb wel lange tijd zitten afvragen wie in Godsnaam Tammy Davidson in feite was en op pagina 200 viel ik van mijn stoel. Zo perfect gedaan.
Gedurende het gehele verhaal voel je de onderhuidse spanning en deze rekt Lex Passchier tot het einde aan toe behoorlijk op.
Een heerlijk boek die ik in 2 zittingen tot mij heb genomen.