Een masterclass in vertellen

Gisteren, voordat ik de avonddienst inging ben ik aan dit boek begonnen en vanmorgen, na mijn dagdienst uitgelezen!!
Allemachtig, wat een waanzinnig verhaal.
Dertig jaar geleden vond er een moord plaats. Tyler Green werd aangeklaagd en veroordeeld tot 30 jaar.
Nu zijn de 30 jaar voorbij en Tyler Green heeft één van de leden van zijn vroegere vrienden gevraagd om een etentje te houden en iedereen van de toenmalige groep uit te nodigen; hij heeft hen namelijk wat te vertellen.
Iedereen is aanwezig en 30 jaar ouder. Het etentje loopt gigantisch uit de hand. Zodanig, dat rechercheur Maud O'Connor er bij geroepen wordt en zij orde in de chaos moet scheppen.
De rechercheur deed haar eerste intrede in het boek " Heeft Iemand Charlotte Salter Gezien " en wordt in dit verhaal verder uitgediept.
Het boek is in 2 hoofdstukken verdeeld en speelt zich in een periode van 2 dagen af.
Het eerste gedeelte beslaat het etentje en het tweede gedeelte gaat over hoe Maud in actie moet komen.

Het etentje is spectaculair geschreven en het schrijvers echtpaar heeft hier op zeer knappe wijze de hoofdpersonen op een adembenemende manier tot leven gebracht. Ik kon niet stoppen met lezen. De dialogen zijn om te zoenen en de pijn, teleurstelling en het verloop van 30 jaar in het leven van de hoofdrolspelers druipt bijna van de pagina's af.
Het tweede hoofdstuk houdt zich met het onderzoek van Maud en haar teamgenoot bezig en ook daar slaagt het echtpaar erin om je helemaal het verhaal in te zuigen.
De verhaallijn die hierin gevolgd wordt klopt en niets komt zomaar ineens uit de lucht vallen.
Wat ik wel leuk vond is dat ik een hele kleine hint in de smiezen had dus ik zou zeggen alert lezen , zeker na afloop van het etentje.
Het grote verschil ligt in het feit dat er geen eindeloze beschrijvingen zijn van alledaagse dingen maar een spanningsboog die steeds meer en meer wordt opgetrokken.
Jammer dat ik er niet meer over kan zeggen want alles is dan een spoiler maar ik ben blij dat ik dit boek toch heb aangeschaft. Zeker na " Charlotte Salter ", één van de slechtste boeken die ik ooit gelezen heb.