Wat het besef van sterfelijkheid met je doet

Op de cover van mijn exemplaar staat de verkoopslogan "If you knew the date of your death, how would you live your life?" en al is het zo dat de protagonisten, de vier kinderen Gold, hun sterfdatum voorspeld krijgen door een soort medium, het hele boek lang is die gedachte "als ik... wat/hoe zou ik...." niet bij mij opgekomen.
Ik werd gewoon in een verhaal gesleurd dat me bleef meeslepen tot het eind.
Gedachten en vragen: Wat voor mens ben je als je een kind zijn/haar sterfdatum vertelt? (Wordt ingelost in het boek.) Het moment dat je je eigen sterfelijkheid realiseert, wanneer is dat omslagpunt van het geen idee hebben en dus onsterfelijk zijn naar een besef van sterfelijkheid (hadden alle Gold kinderen dat besef al toen zij hun sterfdatum voorspeld kregen?)
Oh, ja, de ellendige jaren 80, Aids, nu HIV, en de slachting die het aanrichtte, de verschrikking van niet weten wat en hoe en wat virussen nu nog steeds aanrichten en hoe wij nog steeds in ontkenning menen dat het alleen een ander overkomt want 'had je maar niet,' 'moet je maar niet.'
Het escapisme ten overstaan van de ernstigste zaken en hoop ondanks alles. Magisch denken, of het nu gaat om magie te genereren of om af te zweren.
Dat we nog steeds mensen naar diverse fronten sturen om hun leven te wagen en hoe we op zoek blijven naar het geheim van (lang? en dus ook gelukkig?) leven.
Het hele tijdsgewricht van de jaren 60 tot 2010 komt langs en wie al wat langer heeft geleefd, kan veel herkennen en navoelen, lijkt mij.
Maar wat het besef van sterfelijkheid met je doet is je ook laten beseffen dat je leeft en dat 'alles mogelijk is.'
Simon beseft dat en doet alles wat mogelijk is voor hem en onderweg vindt hij -gelukkig- echte liefde. Klara zoekt naar de magie in het leven en om dat te delen met een publiek, maar haar zoektocht naar de do(o)d(en) deelt ze niet. Daniël wordt arts en keurt militaire rekruten voor hun oorlogsplicht. Een slang die zich in zijn staart bijt, ook op het moment van zijn eigen dood wanneer hij op het punt staat een ander te doden. Varya is op onnavolgbare wijze als haar moeder geworden in bijgelovig afzweren ondanks haar wetenschappelijk onderzoek naar 'longevity.' Maar zij is ook degene die zich bevrijdt en zo kan loskomen van een 'such is life(death?) and it will be sucher and sucher.'
Toch, hoe Klara aan die ene, verse, geurende aardbei kwam, blijft voor mij een wonder.