Lezersrecensie
Een liefdevol levenseinde
'Nelleke' is geschreven door haar man Henk Geurtsen.
Nelleke en Henk hebben hun leven goed op rails. Ze genieten van hun kinderen, kleinkinderen en van hun paarden op de manege.
Maar plotseling wordt Nelleke ziek en krijgt ze het nieuws dat ze een ongeneeslijke kanker heeft. Wanneer ook blijkt dat chemotherapie haar niet zal genezen, beslist ze om nog zoveel mogelijk van het leven te genieten zonder een of andere therapie.
De cover valt op door de rode kleur waarin Nelleke geschreven staat, de kleur van de liefde. Daaronder een lege bank in een verlaten bos waarrond afgevallen bladeren liggen. De bladeren die het hebben opgegeven na een waarschijnlijk mooie zomer = Nelleke die het ook opgeeft na een mooi leven gehad te hebben.
In 'Nelleke' beschrijft Henk de laatste maanden in dagboekvorm. Zo heb je het gevoel dat je alles op de eerste rij beleeft. De hartverscheurende pijn bij beslissingen, het verdriet maar vooral de liefde die tussen hen heerst, grijpt je bij de keel. Dit boek leert ons dat je ieders keuze voor levensbeƫindiging moet respecteren. Dat doodgaan iedereen treft en dat dit ook op een heel mooie manier kan. Nelleke en Henk hebben tot het laatste moment van heel kleine dingen maar vooral van elkaar genoten. Ze hebben samen geleefd naar het laatste moment.
'Nelleke' is een boekje dat je niet vlug zal vergeten. Het kan een steun zijn voor mensen die geconfronteerd worden met euthanasie en het er moeilijk mee hebben.
Het geeft je het gevoel dat je wanneer je dit samen beleeft en je ook naar elkaar luistert dit heel mooi kan zijn.
EĆ©n zin van Nelleke die als een rode draad door het boek loopt, wil ik jullie niet onthouden 'GENIET VAN HET LEVEN!'
Nelleke en Henk hebben hun leven goed op rails. Ze genieten van hun kinderen, kleinkinderen en van hun paarden op de manege.
Maar plotseling wordt Nelleke ziek en krijgt ze het nieuws dat ze een ongeneeslijke kanker heeft. Wanneer ook blijkt dat chemotherapie haar niet zal genezen, beslist ze om nog zoveel mogelijk van het leven te genieten zonder een of andere therapie.
De cover valt op door de rode kleur waarin Nelleke geschreven staat, de kleur van de liefde. Daaronder een lege bank in een verlaten bos waarrond afgevallen bladeren liggen. De bladeren die het hebben opgegeven na een waarschijnlijk mooie zomer = Nelleke die het ook opgeeft na een mooi leven gehad te hebben.
In 'Nelleke' beschrijft Henk de laatste maanden in dagboekvorm. Zo heb je het gevoel dat je alles op de eerste rij beleeft. De hartverscheurende pijn bij beslissingen, het verdriet maar vooral de liefde die tussen hen heerst, grijpt je bij de keel. Dit boek leert ons dat je ieders keuze voor levensbeƫindiging moet respecteren. Dat doodgaan iedereen treft en dat dit ook op een heel mooie manier kan. Nelleke en Henk hebben tot het laatste moment van heel kleine dingen maar vooral van elkaar genoten. Ze hebben samen geleefd naar het laatste moment.
'Nelleke' is een boekje dat je niet vlug zal vergeten. Het kan een steun zijn voor mensen die geconfronteerd worden met euthanasie en het er moeilijk mee hebben.
Het geeft je het gevoel dat je wanneer je dit samen beleeft en je ook naar elkaar luistert dit heel mooi kan zijn.
EĆ©n zin van Nelleke die als een rode draad door het boek loopt, wil ik jullie niet onthouden 'GENIET VAN HET LEVEN!'
3
Reageer op deze recensie