Lezersrecensie
Schemerwereld
'Sprokkelaars' is het debuutroman van Miran Aluç, uitgegeven door Atlas Contact
Het boek start met een proloog waarbij Jong een opgevouwen briefje in zijn jaszak vindt die hem terug doet denken aan 10 jaar geleden. Hij was toen net afgestudeerd en nog werkzoekende. Op een dag ontmoette hij zijn oom in de supermarkt die hij al jaren niet meer gezien had. De oom, de vreemde snuiter die op feestjes bij Jongs grootouders erin slaagde om de sfeer te veranderen. Hij had een partijloods die vol stond met spullen die door winkels en mensen gedumpt werden en die hij met veel winst in zijn loods verkocht. Een hulpje kon hij goed gebruiken en bood Jong prompt een baan als kassamedewerker aan. Tegen de zin van zijn ouders aanvaardde hij de job in de gedachte dat het maar voor een paar weken was. Maar weken werden uiteindelijk maanden...
‘Mijn oom had gelijk. De loods trok de tijdelijke spullen van de wereld naar de eeuwige aarde en huisvestte het voorbije. In die geborgenheid categoriseerde hij vergankelijkheid. Mijn oom was een partijpelgrim, begreep dat spullen eerlijker zijn dan mensen. Ze demonstreren of je arm of rijk bent, verfijnd of barbaars, middelmatig of uitzonderlijk. Spullen liegen niet, verraden genadeloos waar je bij hoort. Tot welke tijd, bij welke plek en in welk hokje. Maar nooit of je goed bent of slecht.’
Als je het boek leest, lijkt het een heel eenvoudig verhaal. Maar niets is minder waar. Door de opeenstapeling van gebeurtenissen die zich in de loods afspelen, zorgt Mira ervoor dat de lezer zijn blik verlegd. Thema's zoals sociale ongelijkheid, identiteit, werk worden niet geschuwd.
Je staat stil bij een groep van mensen die over het hoofd worden gezien, mensen die in een schemerwereld leven. Mensen die met al hun kracht en tekortkomingen hun bestaansrecht bijeen sprokkelen. Door deze personages levensecht te beschrijven, sta je toch eventjes stil en doet je beseffen dat niet iedereen zo gemakkelijk door het leven gaat.
'Sprokkelaars' is een heel geslaagd debuut dat een diepe indruk achterlaat. Het is net als een ruwe diamant die na het slijpen een prachtige edelsteen wordt.
Het boek start met een proloog waarbij Jong een opgevouwen briefje in zijn jaszak vindt die hem terug doet denken aan 10 jaar geleden. Hij was toen net afgestudeerd en nog werkzoekende. Op een dag ontmoette hij zijn oom in de supermarkt die hij al jaren niet meer gezien had. De oom, de vreemde snuiter die op feestjes bij Jongs grootouders erin slaagde om de sfeer te veranderen. Hij had een partijloods die vol stond met spullen die door winkels en mensen gedumpt werden en die hij met veel winst in zijn loods verkocht. Een hulpje kon hij goed gebruiken en bood Jong prompt een baan als kassamedewerker aan. Tegen de zin van zijn ouders aanvaardde hij de job in de gedachte dat het maar voor een paar weken was. Maar weken werden uiteindelijk maanden...
‘Mijn oom had gelijk. De loods trok de tijdelijke spullen van de wereld naar de eeuwige aarde en huisvestte het voorbije. In die geborgenheid categoriseerde hij vergankelijkheid. Mijn oom was een partijpelgrim, begreep dat spullen eerlijker zijn dan mensen. Ze demonstreren of je arm of rijk bent, verfijnd of barbaars, middelmatig of uitzonderlijk. Spullen liegen niet, verraden genadeloos waar je bij hoort. Tot welke tijd, bij welke plek en in welk hokje. Maar nooit of je goed bent of slecht.’
Als je het boek leest, lijkt het een heel eenvoudig verhaal. Maar niets is minder waar. Door de opeenstapeling van gebeurtenissen die zich in de loods afspelen, zorgt Mira ervoor dat de lezer zijn blik verlegd. Thema's zoals sociale ongelijkheid, identiteit, werk worden niet geschuwd.
Je staat stil bij een groep van mensen die over het hoofd worden gezien, mensen die in een schemerwereld leven. Mensen die met al hun kracht en tekortkomingen hun bestaansrecht bijeen sprokkelen. Door deze personages levensecht te beschrijven, sta je toch eventjes stil en doet je beseffen dat niet iedereen zo gemakkelijk door het leven gaat.
'Sprokkelaars' is een heel geslaagd debuut dat een diepe indruk achterlaat. Het is net als een ruwe diamant die na het slijpen een prachtige edelsteen wordt.
1
Reageer op deze recensie