Lezersrecensie
Zwijmelen op de Hebriden
In 'Terugkeer' neemt Marceline de Waard ons mee naar een Schots eiland de Hebridensmaragd.
Veertig jaar geleden liet Dough het eiland achter na de zoveelste ruzie met zijn vader.
Hij trok naar het vasteland waar hij gelukkig leefde samen met zijn vrouw en dochter. Tot wanneer het noodlot toeslaat. Zijn dochter en vrouw komen om bij een ongeluk.
Wanneer Dough dan op een dag een brief van de notaris krijgt, waarin staat dat zijn vader op sterven ligt, komt hij tot besef dat hij terug naar het eiland wil.
Er is niets meer dat hem nog bindt met het vasteland. Hij verkoopt zijn succesvol bedrijf en vertrekt halsoverkop. Hij is immers de opvolger van de Laird van het eiland en wil het eiland niet in de steek laten.
Wanneer hij op het eiland komt, wordt hij niet onmiddellijk met open armen ontvangen. Ze bekijken hem met argusogen want hij is tenslotte toch veertig jaar weggebleven.
Als hij dan ook nog het eiland aantrekkelijker wil maken zodat er meer toeristen zouden komen, komt er onenigheid bij de eilandbewoners. Er zijn voor- en tegenstanders.
Oude vetes die nooit werden uitgesproken komen weer naar boven...
De mooie cover past perfect bij het verhaal. Het straalt als het ware warmte af door de gele kleur.
Een Schotse eilandnovelle verraadt onmiddellijk dat het verhaal in Schotland afspeelt en dan past daarbij wel een typisch oud huisje met schaapjes in een weids landschap.
Marceline hanteert een heel vlotte schrijfstijl. De personages worden mooi neergezet, hun karakters leer je heel goed kennen.
Het eiland wordt ook heel mooi beschreven. Een serie of een verfilming van dit boek zou echt de moeite zijn.
Het boek gaf me echt een goed gevoel en ik had het ook in één keer uitgelezen.
'Terugkeer' is een ideaal boek om te lezen in de wintermaanden of als je eens een dipje hebt. Het is een echte opkikker.
Marceline, ik kijk al uit naar jouw volgende boeken.
Veertig jaar geleden liet Dough het eiland achter na de zoveelste ruzie met zijn vader.
Hij trok naar het vasteland waar hij gelukkig leefde samen met zijn vrouw en dochter. Tot wanneer het noodlot toeslaat. Zijn dochter en vrouw komen om bij een ongeluk.
Wanneer Dough dan op een dag een brief van de notaris krijgt, waarin staat dat zijn vader op sterven ligt, komt hij tot besef dat hij terug naar het eiland wil.
Er is niets meer dat hem nog bindt met het vasteland. Hij verkoopt zijn succesvol bedrijf en vertrekt halsoverkop. Hij is immers de opvolger van de Laird van het eiland en wil het eiland niet in de steek laten.
Wanneer hij op het eiland komt, wordt hij niet onmiddellijk met open armen ontvangen. Ze bekijken hem met argusogen want hij is tenslotte toch veertig jaar weggebleven.
Als hij dan ook nog het eiland aantrekkelijker wil maken zodat er meer toeristen zouden komen, komt er onenigheid bij de eilandbewoners. Er zijn voor- en tegenstanders.
Oude vetes die nooit werden uitgesproken komen weer naar boven...
De mooie cover past perfect bij het verhaal. Het straalt als het ware warmte af door de gele kleur.
Een Schotse eilandnovelle verraadt onmiddellijk dat het verhaal in Schotland afspeelt en dan past daarbij wel een typisch oud huisje met schaapjes in een weids landschap.
Marceline hanteert een heel vlotte schrijfstijl. De personages worden mooi neergezet, hun karakters leer je heel goed kennen.
Het eiland wordt ook heel mooi beschreven. Een serie of een verfilming van dit boek zou echt de moeite zijn.
Het boek gaf me echt een goed gevoel en ik had het ook in één keer uitgelezen.
'Terugkeer' is een ideaal boek om te lezen in de wintermaanden of als je eens een dipje hebt. Het is een echte opkikker.
Marceline, ik kijk al uit naar jouw volgende boeken.
1
4
Reageer op deze recensie