Lezersrecensie
Een regelrechte voltreffer
Met zijn debuut 'De Tussenzus' belandde Vincent Kortmann op de shortlist van de Hebban Debuutprijs en sleepte zo de bekroning van de Beste Groninger Boek 2021 in de wacht.
Ik was dus heel benieuwd naar zijn nieuwe roman 'Vlees en Bloed'.
Viktor Nordmann leidt een heel rustig leventje. Hij werkt bij een boekenveiling in Haarlem en voelt zich daar als een vis in het water. Alleen thuis loopt niet alles meer op wieltjes. Zijn eerste zoontje Jip wordt te vroeg geboren en overlijdt kort daarna. Dit heeft een zodanige harde impact op zijn relatie met Mischa dat ze hem prompt aan de deur zet. Aangezien het haar huis is, staat hij plotseling op straat. Het is niet zo evident om als alleenstaande een huis te vinden, dus zit er niet anders op dan terug bij zijn vader Leo te wonen. Die heeft zijn leven als weduwnaar terug opgepakt. Hij geniet er met volle teugen van in tegenstelling tot zijn zoon. Leo heeft een jonge vriendin, een worstenmakerij aan huis en een kelder vol dure wijnen terwijl Viktor zijn leven weer op de goede rails tracht te krijgen. Ondanks hun verschillen lukt het wel om samen te wonen tot wanneer Leo een beroerte krijgt...
Op de cover staan twee gezichten van mannen die naar elkaar kijken. Waarschijnlijk is het Leo en Viktor. Tussen hun hoofden in staat een huisje afgebeeld.
De overwegende kleur geel geeft je een hoopvol en vrolijk gevoel. Deze cover trekt de aandacht van de lezer en schreeuwt om opgepakt te worden als je het boek in de boekenwinkel ziet liggen
Vincent Kortmann heeft een heel vlotte pen. Het is zo waarheidsgetrouw geschreven dat Leo en Viktor wel jouw buren zouden kunnen zijn.
Liefde, verdriet, vertrouwen, problemen van huisvesting zijn een aantal thema's die in het boek aangekaart worden.
Regelmatig komen hilarische scenes in het verhaal voor die een glimlach op je gezicht tovert.
Bij de volgende paragraaf waarbij zijn collega hem feliciteert met zijn zwangere vrouw zat ik ook wel te lachen en instemmend te knikken :
'De kinderen zijn inmiddels zelfstandig, maar vroeger was het een voortdurende race tegen de klok om iedereen op tijd bij de juiste muziekles of op het goede sportveld te krijgen. En later trekken ze als sprinkhanen door het huis en eten alles op wat ze tegenkomen, voordat ze zich weer terugtrekken in hun kamer. En die kamers stinken vreselijk, naar voetschimmel, scheten en okselzweet en ze zijn te beroerd om even een raampje open te doen. Maar van harte gefeliciteerd, het is een zegen. Echt waar.'
Mijn eerste kennismaking met de vlotte schrijfstijl van Vincent Kortman heeft me aangenaam verrast. Het is een heel mooi, ontroerend verhaal dat de lezer niet loslaat.
Op het eerste gezicht lijkt het een eenvoudig verhaal maar het bevat veel meer. Het is een klein boekje met een groot verhaal
'Vlees en Bloed' is een regelrechte voltreffer.
Ik was dus heel benieuwd naar zijn nieuwe roman 'Vlees en Bloed'.
Viktor Nordmann leidt een heel rustig leventje. Hij werkt bij een boekenveiling in Haarlem en voelt zich daar als een vis in het water. Alleen thuis loopt niet alles meer op wieltjes. Zijn eerste zoontje Jip wordt te vroeg geboren en overlijdt kort daarna. Dit heeft een zodanige harde impact op zijn relatie met Mischa dat ze hem prompt aan de deur zet. Aangezien het haar huis is, staat hij plotseling op straat. Het is niet zo evident om als alleenstaande een huis te vinden, dus zit er niet anders op dan terug bij zijn vader Leo te wonen. Die heeft zijn leven als weduwnaar terug opgepakt. Hij geniet er met volle teugen van in tegenstelling tot zijn zoon. Leo heeft een jonge vriendin, een worstenmakerij aan huis en een kelder vol dure wijnen terwijl Viktor zijn leven weer op de goede rails tracht te krijgen. Ondanks hun verschillen lukt het wel om samen te wonen tot wanneer Leo een beroerte krijgt...
Op de cover staan twee gezichten van mannen die naar elkaar kijken. Waarschijnlijk is het Leo en Viktor. Tussen hun hoofden in staat een huisje afgebeeld.
De overwegende kleur geel geeft je een hoopvol en vrolijk gevoel. Deze cover trekt de aandacht van de lezer en schreeuwt om opgepakt te worden als je het boek in de boekenwinkel ziet liggen
Vincent Kortmann heeft een heel vlotte pen. Het is zo waarheidsgetrouw geschreven dat Leo en Viktor wel jouw buren zouden kunnen zijn.
Liefde, verdriet, vertrouwen, problemen van huisvesting zijn een aantal thema's die in het boek aangekaart worden.
Regelmatig komen hilarische scenes in het verhaal voor die een glimlach op je gezicht tovert.
Bij de volgende paragraaf waarbij zijn collega hem feliciteert met zijn zwangere vrouw zat ik ook wel te lachen en instemmend te knikken :
'De kinderen zijn inmiddels zelfstandig, maar vroeger was het een voortdurende race tegen de klok om iedereen op tijd bij de juiste muziekles of op het goede sportveld te krijgen. En later trekken ze als sprinkhanen door het huis en eten alles op wat ze tegenkomen, voordat ze zich weer terugtrekken in hun kamer. En die kamers stinken vreselijk, naar voetschimmel, scheten en okselzweet en ze zijn te beroerd om even een raampje open te doen. Maar van harte gefeliciteerd, het is een zegen. Echt waar.'
Mijn eerste kennismaking met de vlotte schrijfstijl van Vincent Kortman heeft me aangenaam verrast. Het is een heel mooi, ontroerend verhaal dat de lezer niet loslaat.
Op het eerste gezicht lijkt het een eenvoudig verhaal maar het bevat veel meer. Het is een klein boekje met een groot verhaal
'Vlees en Bloed' is een regelrechte voltreffer.
1
Reageer op deze recensie