Jan van alleman.

Louis Paul Boon (Lodewijk Paul Aalbrecht Boon)-(1912-1979) was een Belgische schrijver van onder meer romans, novellen en poëzie. Werd op zijn zestiende van school gestuurd wegens bezit van verboden boeken waarna hij meehielp met zijn vader als gevel-en pistoolschilder. Oorlog bepaalde een groot deel van zijn leven en verwerkt de heer Boon in tal van boeken en andere teksten van zijn hand. Naast schrijven had hij nog twee grote passies, schilderen en beeldhouwen.


Het Verhaal: Een soort van Robin Hood achtige bende die het de bezetter van hun grondgebied knap lastig maakt en de mindere der maatschappij weet te verenigen. Niet dat het er niet toe doet want het verhaal is heerlijk maar wordt pas dat verhaal door de vertelstijl. Alsof je een vlieg bent en de dingen gade slaat, dan weer een vogel op een tak of de toevallige bijzitter aan de toog,... Dan weer het stemmetje in je hoofd of de controleur aan de hemelpoort die je gevoelens bloot legt 'a passant' op zijn vrije dolende dag op aarde. Om maar te zeggen dat ik er weg van was. Het zorgt er voor dat je zelf toeschouwer wordt en gebeurtenissen kan ruiken, gezichten kan zien, voetstappen hoort en de heer Boon zijn woorden voelt in iedere zin. Een volksverhaal in al zijn schoonheid. Het tweede boek 'De zoon van Jan de Lichte' gooit het over een andere boeg. Hier wordt geschreven vanuit verschillende personages hun perspectief. We volgen de overblijvers, overlevenden van de bende op hun handel en wandel door het leven na de dood van Jan De Lichte. De zoon van de Lichte huppelt hier maar wat doorheen en wordt nooit echt een hoofdpersonage ondanks de titel doet vermoeden. Kerk en staat, de eerste industrialisatie, hoe dorpen groter worden, hongersnood, armoede, vertier en plezier,...alles komt aan een gezapig tempo aan bod bijgespekt met een paar memorabele personages.

Waarom ik het las: Omdat 2019 het jaar is waarin ik enkel Belgisch/Nederlandse auteurs lees en deze grootmeester niet mocht ontbreken.

Plus: Je hebt geboren schrijvers en vertellers, de heer Boon was beiden en bewijst het met dit boek. Alles in dit boek vond ik werkelijk de perfectie benaderend in een taal en met een kracht die humor en wreedheid ademt getrokken uit de onuitputtelijke put der mensheid.


Min: Het tweede deel 'De zoon van De Lichte'. Puur omdat het anders verteld is en omdat het eerste boek 'De bende van Jan de Lichte' zo goed was.