Hebban recensie
Het verhaal is op zich goed gevonden
maar Sonnst stelt het allemaal wat te doorzichtig voor en dat ondermijnt de spanning.,Met Comeback bewijst de Vlaamse auteur Jonathan Sonnst alvast dat hij meeslepend en vermakelijk kan vertellen! Maar dat die kwaliteit alleen niet volstaat om een spannende thriller te schrijven heeft hij ook met dit verhaal bewezen. Nochtans, aan de plot is het niet gelegen...
Van gevierd en gevreesd politiek topverslaggever tot riooljournalist bij een dubieus roddelblad: de carrière van Steven Jespers kan moeilijk nog dieper afglijden. Toch krijgt hij weer wat hoop als hij bij een moordzaak een bizarre link weet te leggen naar een reeks moorden van vijf jaar eerder waarbij de moordenaar - bijgenaamd 'De Slachter' - telkens een cijfercode in de lichamen van zijn slachtoffers kerfde. Aanvankelijk lijkt het allemaal ver gezocht, maar als er nog meer moorden volgen wordt het toch steeds duidelijker: De Slachter is terug, of er is een copycat aan het werk. Jespers bijt zich als een pitbull in de zaak vast, en hij ziet zichzelf al opnieuw helemaal bovenaan de lijst van de meeste gevierde journalisten van het land staan. Toch loopt het niet allemaal zoals hij zou willen: zijn onderzoek maakt hem bij de politie verdacht en bovendien krijgt de echte moordenaar hem ook in het vizier...
De panache waarmee het verhaal verteld wordt, de humor die aan hoog tempo varieert van fijnzinnig cynisme over vlijmscherpe satire tot af en toe zelfs holderdebolder kolder, de stevige dialogen vol rake oneliners, de altijd originele en vaak hilarische uitdrukkingen die je zelfs wil noteren om ze nooit te vergeten, het boek dat opent als de begingeneriek van een film met een lijst van 40 'acteurs' (die overigens verder niet in het verhaal meespelen), de hoofdstukken die allemaal een kop uit de roddelblaadjes als titel dragen, de personages die als het ware uitvergrote versies van zichzelf zijn, enz... Het is allemaal erg speels en amusant, en het maakt van Comeback een vrij aangename leeservaring, maar als thriller blijft dit boek precies daardoor steken op de drempel naar volwassenheid.
Het verhaal is op zich goed gevonden, maar Sonnst stelt het allemaal wat te doorzichtig voor en dat ondermijnt de spanning. Enkele halfslachtige pogingen om de lezer op het verkeerde been te zetten houden maar heel even stand. Het slot van het verhaal is weinig verrassend en een beetje enigmatisch, en dat wordt door de echte thrillerfanaten doorgaans matig tot helemaal niet geapprecieerd.
Al met al is Comeback een amusant, ontspannend boek geworden, en misschien was dat wel de voornaamste bedoeling van de schrijver. Maar we kunnen er niet omheen: op de cover staat nu eenmaal het woord 'Thriller' en dus moet het boek in dat genre beoordeeld worden. En dan valt het, door het gebrek aan maturiteit en spanning, toch wel door de mand.
Van gevierd en gevreesd politiek topverslaggever tot riooljournalist bij een dubieus roddelblad: de carrière van Steven Jespers kan moeilijk nog dieper afglijden. Toch krijgt hij weer wat hoop als hij bij een moordzaak een bizarre link weet te leggen naar een reeks moorden van vijf jaar eerder waarbij de moordenaar - bijgenaamd 'De Slachter' - telkens een cijfercode in de lichamen van zijn slachtoffers kerfde. Aanvankelijk lijkt het allemaal ver gezocht, maar als er nog meer moorden volgen wordt het toch steeds duidelijker: De Slachter is terug, of er is een copycat aan het werk. Jespers bijt zich als een pitbull in de zaak vast, en hij ziet zichzelf al opnieuw helemaal bovenaan de lijst van de meeste gevierde journalisten van het land staan. Toch loopt het niet allemaal zoals hij zou willen: zijn onderzoek maakt hem bij de politie verdacht en bovendien krijgt de echte moordenaar hem ook in het vizier...
De panache waarmee het verhaal verteld wordt, de humor die aan hoog tempo varieert van fijnzinnig cynisme over vlijmscherpe satire tot af en toe zelfs holderdebolder kolder, de stevige dialogen vol rake oneliners, de altijd originele en vaak hilarische uitdrukkingen die je zelfs wil noteren om ze nooit te vergeten, het boek dat opent als de begingeneriek van een film met een lijst van 40 'acteurs' (die overigens verder niet in het verhaal meespelen), de hoofdstukken die allemaal een kop uit de roddelblaadjes als titel dragen, de personages die als het ware uitvergrote versies van zichzelf zijn, enz... Het is allemaal erg speels en amusant, en het maakt van Comeback een vrij aangename leeservaring, maar als thriller blijft dit boek precies daardoor steken op de drempel naar volwassenheid.
Het verhaal is op zich goed gevonden, maar Sonnst stelt het allemaal wat te doorzichtig voor en dat ondermijnt de spanning. Enkele halfslachtige pogingen om de lezer op het verkeerde been te zetten houden maar heel even stand. Het slot van het verhaal is weinig verrassend en een beetje enigmatisch, en dat wordt door de echte thrillerfanaten doorgaans matig tot helemaal niet geapprecieerd.
Al met al is Comeback een amusant, ontspannend boek geworden, en misschien was dat wel de voornaamste bedoeling van de schrijver. Maar we kunnen er niet omheen: op de cover staat nu eenmaal het woord 'Thriller' en dus moet het boek in dat genre beoordeeld worden. En dan valt het, door het gebrek aan maturiteit en spanning, toch wel door de mand.
1
Reageer op deze recensie