Sfeervolle, spannende thriller

Stil bloed is de vijfde thriller in de reeks met Liese Meerhout, commissaris bij de Brusselse moordbrigade, in de hoofdrol. Het eerste deel, Niets is ooit, werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs; De geheime tuin en Iris was haar naam werden nadien allebei genomineerd voor de Diamanten Kogel. Met Stil bloed bewijst de Vlaamse auteur Toni Coppers dat al die nominaties geen toeval waren, en dat het wegkapen van de hoofdprijs slechts een kwestie van tijd zal zijn. Dit verhaal vertrekt van het dankbaarste uitgangspunt dat een thriller kan hebben: een moord!

Tom Franssen, directeur van een maritiem onderzoekscentrum, werd in zijn flat in Oostende vermoord. Naast zijn lijk vindt de politie een lappenpopje. Drie maanden eerder werd in de Brusselse deelgemeente Ukkel een journalist op nagenoeg dezelfde wijze vermoord, en ook daar lag een lappenpopje bij het slachtoffer. Dat onderzoek is echter nog voor geen meter opgeschoten. De moord in Oostende kan misschien een nieuw licht op de zaak werpen, en dus begint commissaris Liese Meerhout aan een pendelonderzoek tussen Brussel en Oostende. Iets móét beide zaken aan elkaar linken, maar wat?

Dan wordt de 19-jarige Laura, dochter van een Oostendse transportdirecteur, ontvoerd. In hun brievenbus vinden de ouders een lappenpopje. Niet zonder slag of stoot - het blijft een mannenwereld - krijgt Liese uiteindelijk de leiding over het onderzoek. In de kantlijn moet ze afrekenen met machogedrag, na-ijver tussen politiekorpsen en gebrekkige middelen. Ze beseft dat het vinden van een verband tussen de drie zaken erg belangrijk is om het onderzoek vooruit te helpen, maar vooral om Laura levend terug te vinden. Dat wordt nog een zenuwslopende race tegen de klok die het uiterste zal vergen van Liese en de leden van haar team...

Liese Meerhout verdient bijzondere aandacht. In een dubbelinterview van 31 maart 2012 met de Vlaamse kwaliteitskrant De Morgen bevestigt Glenn Audenaert, de (échte) directeur van de (échte) gerechtelijke politie van Brussel, dat hij haar graag in zijn team zou hebben. Misschien wel vanwege haar inlevingsvermogen, want "politiemensen zonder empathie vinden nooit iets" voegt hij eraan toe. Liese Meerhout is een personage dat de lezer meteen in de armen sluit. Coppers "beschrijft" haar niet, maar laat haar ongedwongen haar eigen gang gaan en juist daardoor komt ze zo echt over. Als vanzelf pakt ze de lezer in met haar gevarieerde persoonlijkheid, haar pitbullachtige vasthoudendheid en haar 'don't fuck with me' mentaliteit, maar ook met haar onzekerheden en persoonlijke bekommernissen; haar prille zwangerschap is daar een van. Haar naturel is soms ontwapenend, vaak komisch, een enkele keer zelfs ontroerend. Coppers noemt haar "een prettige chaoot" en dat is ze helemaal. Misschien is Liese Meerhout wel het geloofwaardigste personage dat in de voorbije decennia in de Nederlandstalige thrillerliteratuur is opgedoken.

In de beginfase mist Stil bloed wat intensiteit. Weliswaar zijn er twee moorden gepleegd waarnaar onderzoek wordt verricht, maar niemand loopt gevaar, niemand is bedreigd, en dus staat de spanning aanvankelijk op een laag pitje. Toch voelt de lezer dat er "iets" zit aan te komen, mede door de mysterieuze korte hoofdstukken - ze zijn zelden langer dan een halve bladzijde - die af en toe opduiken en waarin een anonieme, verziekte en ronduit lugubere geest aan het woord is. Vanaf de ontvoering van het meisje Laura verandert echter alles. Nu staat er plots een mensenleven op het spel en meteen neemt het tempo toe. Terwijl de klok genadeloos doortikt gaat de spanning de hoogte in tot ze culmineert in een ongemeen nagelbijtend slot.

Zonder secundaire verhaallijnen - ze zouden alleen maar storen - is Stil bloed rechtlijnig en logisch opgebouwd. Nooit wordt het toeval een handje geholpen of worden gebeurtenissen bij de haren getrokken om de loop der gebeurtenissen te forceren. Credibiliteit staat hier vooraan, en die is zowel op de goed gecomponeerde plot geënt als op de personages die allemaal echtheid uitademen. Wel mocht Coppers af en toe wat meer vertrouwen hebben in zijn publiek: verduidelijkingen zoals "eenzelfde manier van werken oftewel MO, modus operandi" zijn voor thrillerlezers allang niet meer nodig... Maar laat dit vooral een detail zijn. Stil bloed is een sfeervolle, genietbare thriller met een eenvoudig verhaal, dat spannend en evenwichtig werd uitgewerkt. Dat Liese Meerhout op het einde een zware prijs betaalt, zal iedere lezer van Stil bloed doen uitkijken naar het volgende deel, al is het maar om te weten hoe zij het allemaal zal verwerken...

Crimezone-recensent Raymond Rombout besloot zijn recensie over Iris was haar naam met deze woorden: "Als Toni Coppers de spanningsboog nog wat strakker zou kunnen aantrekken, hebben we spoedig een viersterrenauteur van eigen bodem". Wel, hier zijn die vier sterren, en dik verdiend!