Eens met Nabokov

De vertaling van Lourens Reedijk gelezen. Dat is een vrij letterlijke vertaling van 'Schuld en Boete'. Diverse andere vertalingen zouden beter geredigeerd zijn, wat het boek ten goede zou komen. Misschien dat ik die ooit nog eens ga proberen.
Omdat het boek de tand des tijds heeft doorstaan en zo wereldberoemd is, dacht ik dat het wel een must-reed zou zijn. Maar het kon mij niet bekoren.
Wat een melodramatische, lyrische schrijfstijl heeft deze Dostojevski. Hij overschreeuwt zichzelf vanaf het begin. Ik mis de opbouw in de zieke, schuldbewuste geest van Raskolnikov die uiteindelijk een moord begaat. Die moord komt vrij plotseling en onverwacht, zoals heel veel zaken 'plotseling' gebeuren. Ook is hij al vanaf het begin behoorlijk gestoord, waardoor zijn schuldgevoel en daarop volgende gekte ook al vroeg in het boek hinderlijk aanwezig is. Wat een akelig hysterisch mannetje, die Raskolnikov.
Tel daarbij op de irritante vele verschillende benamingen van de personages. Zo heet de zus van Rodja [=Raskolnikov] onder andere afwisselend Doenja, Donetsjka, Avdotja Romanovna en wordt Marmeladov even verderop weer Semjon Zacharytsj genoemd.
Je moet een complete administratie bijhouden om het enigszins te kunnen volgen.
Dan ben ik het toch eens met Vladimir Nabokov, die Dostojevski een prutser noemde.
Ik blijf wel nieuwsgierig naar het verdere verloop van het boek, dat wel. Mede omdat het zo beroemd is geworden. Maar ik vraag me oprecht af waarom dat zo is.
Dus in plaats van de resterende ruim 400 pagina's door te ploegen, zoek ik de rest wel even op in andere recensies. Het leven is mij te kort.