De stad der blinden, prachtig verhaal dat verstoord word door de moeilijke schrijfstijl.

Stel je eens voor: je zit in de auto en staat te wachten bij een rood licht wanneer opeens uit het niets alles wit wordt. Je ziet niets meer, enkel een felle stroom van wit licht. Dit is het begin van het verhaal "De Stad der Blinden".

Het boek gaat over een stad die getroffen wordt door een epidemie waarbij alle mensen die vroeger konden zien op een gegeven moment helemaal niets meer kunnen zien, enkel een witte schemering. Tijdens het verhaal komen we te weten hoe gruwelijk mensen kunnen zijn wanneer het op overleven aankomt. Mensen beginnen te liegen, stelen, moorden te plegen en anderen te misbruiken en mishandelen.

Ik vind de schrijfstijl een klein minpuntje van het boek. De zinnen zijn zeer langdradig, veel zinnen voegen niet echt iets toe aan het verhaal en je moet heel goed nadenken over wie er aan het woord is en over welk personage het gaat. Bovendien kom je op elke pagina een groot blok tekst tegen, met amper tussenstops om alinea's af te sluiten. Hierdoor duurt het langer om dit boek uit te lezen.

Een pluspunt dat ik vind aan dit boek is dat er veel emoties worden beschreven en dat ik toch wel een sterke aantrekkingskracht voel tot het verhaal. Er zijn delen waarbij je, zelfs tijdens een leespauze, over blijft nadenken. Die delen blijven hangen en je wilt snel weer verder lezen. Ook al vind ik de schrijfstijl een beetje irritant, ik waardeer nog steeds dat de schrijver zichtbaar veel tijd en werk heeft gestoken in het detailleren van alle gebeurtenissen en emoties die de personages ervaren. De schrijver heeft ook veel fantasie en kan zich veel inbeelden. Ik had nooit gedacht om een boek te schrijven over een epidemie waarbij mensen blind worden.

In het boek worden de mensen die als eerste slachtoffer worden van "de ziekte" opgesloten of gevangen gehouden in een verlaten psychiatrisch centrum. In deze periode begin je te zien hoe de mensen veranderen. Er is een groep dieven en slechte mensen die het voedsel in handen neemt en het gebruikt om mensen te misbruiken. De dieven misbruiken mensen voor voedsel. Onder de goede mensen zitten onder andere de man die in het begin van het boek blind wordt en zijn vrouw, en de oogarts en zijn vrouw. De vrouw van de oogarts, ook wel de hoofdpersoon genoemd, is eigenlijk helemaal niet blind en kan de groep met goede mensen helpen. Wanneer de situatie escaleert, is zij in staat hen te helpen ontsnappen.

In het algemeen vind ik dit boek een aanrader voor de mensen die een uitdaging willen tijdens het lezen van een boek.