Teleurgesteld uitgelezen.

Voordat je mijn review leest; Laat je niet door mij ontmoedigen, ik ben geen professioneel criticus, ik geef louter mij eigen mening over het boek.

Als doorgewinterde King lezer keek ik erg uit naar dit boek. De eerdere verhalen met Holly waren een echte hit, en zelfs de adaptaties met verschillende interpretaties van hoe Holly is, vond ik om te smullen (Vooral 'the Outsider' op HBO).
Vol enthousiasme begon ik te lezen, maar meer als dat gebeurde er niet.
Zoals altijd is het verhaal solide, de karakters goed uitgewerkt ... maar ik miste iets ... spanning ... die speciale "King-spanning".
Maar we weten allemaal dat Kings verhalen soms wat laat op gang komen, dus lezen we door. Aangekomen bij pagina 350 leek het er van te komen (Eindelijk) ... en werd het de nek omgedraaid. Weg spanning.
Daarentegen lijkt het hele verhaal een manier van King om zijn ervaring met Covid te verwerken, dit komt dan ook veelvuldig naar voren omdat de tijdlijn zich tijdens de Covid periode afspeelt. Meningen van mensen over wat Covid al dan niet is of doet, evenals de vaccins, wordt ook niet geschuwd door de karakters die het verhaal vullen, waarbij de Covid-ongelovigen veelal als "klootjesvolk" wordt geportreteerd, en hetzelfde met het politieke optreden van Trump. Correct-me-if-i'm-wrong, maar ik kan zo even geen ander boek van King bedenken waarin hij zo rechttoe rechtaan "de echte wereld" zijn verhaal laat kleuren.
Ook mis ik in dit verhaal een link naar de King-Universe en moeten we het daarvoor hebben van verwijzingen naar voorgaande avonturen. Er is geen enkel fantastisch element te vinden, in tegenstelling tot voorgaande van Bill en Holly.

!Spoilers ahead!

Het verhaal is geschreven in een huidige tijdlijn ingedeeld met tijdvakken, daarin worden de verhalen van slachtoffers verteld, dit is wel duidelijk.
De slachtoffers die sterven doen dat op de achtergrond ... geen beleving, geen "blood and gore" niets van dat, misschien is dat de bedoeling, maar ik mis het lef van de King die 'Misery' schreef in dit verhaal.
Bovendien had ik moeite om de tijdlijn van het laatste slachtoffer te rijmen met de 'actuele tijdlijn' waardoor ik het idee kreeg dat ze nog te redden was, (wat het voor mij spannend maakte) en dan blijkt ze al dood te zijn...
Uiteindelijk wordt Holly gevangen genomen door een onkarakteristieke handeling van haarzelf, maar om een of andere reden heb ik geen moment het idee gehad dat ze het niet zou overleven, de daders (die op geen enkele wijze enig respect afdwongen als slechteriken) beginnen daar al wat steken te laten vallen en uiteindelijk komt het allemaal tot een bloederig, maar toch nogal gezapig einde.

De andere hoofdrollen, voor zover je daarvan kan spreken, leiden hun eigen leven, of ligt uitgeschakeld met Corona op bed, en hebben, op een speldenprik hier en daar geen enkel belang in het verloop van het verhaal.
Barbara is erg druk met haar aspiraties als schrijfster van Poëzie (wat de beste uitkomst krijgt die er is), en komt met de daders in aanraking, maar daar is verder niets mee gedaan anders dan te gebruiken als plotstuk om Holly te redden van uitdroging, waar je al heel snel aanvoelt dat het er aan gaat komen. Hier wordt ook nog even de 'politiehaat tegen zwarten' uitgebuit om wat regels te vullen. Ook Jerome ontkomt niet aan dezelfde behandeling, hij is succesvol met zijn boek, op het belachelijke na, en moet zich tijdens een paniekerige autorit naar huis strak aan de maximale snelheid houden want tja, dat dus.
Nu kan ik als verwende Nederlander die in het nieuws slechts beelden ziet van een gecastreerde politiemacht in zijn eigen land niet beoordelen hoe erg het in "de States" echt is, maar zoals Mrs. Carmody in 'the Mist' zei; "They can't all be bad?", Toch?

Tenslotte:

Ik zie geen karakterontwikkeling in dit verhaal, misschien is de beste les die ze uit dit avontuur kan leren dat ze een betere Teamplayer moet zijn.... alweer.... of nog steeds, whatever.
En dat ze moet stoppen met roken ... oh nee, dat weet ze, dat herhaald ze vaak genoeg in ieder geval. (- Waarom - zucht )

Misschien dat King eens een sigaar uit eigen doos moet proberen (niet letterlijk natuurlijk, dat is slecht voor hem); 'Learn to kill your darlings." (Of was dat nu George R.R. Martin?)

Ik verlang met hart en ziel weer naar een verhaal als 'the Tommyknockers', of 'the Shining', er werd in Billy Summers wat geflirt met wat ouderwetse King-magie, maar ik ben bang dat het er niet meer van gaat komen. (Prove me wrong Stephen -- PLEASE!)