In het spoor van Wallander

Een verkrachtende moordenaar maakt in Zuid-Zweden de straten en vooral de huizen onveilig. Hij dringt woningen binnen en valt vrouwen aan. De politie zit letterlijk met de handen in het haar, de misdadiger laat zich niet pakken, maat ziet wel overeenkomsten met soortgelijke zaken die een paar jaren eerder aan de andere kant van de Sont, in Denemarken, plaatsvonden. De dader daar werd nooit opgepakt. Is hij nu, na een jarenlange stilte opnieuw actief, in het Zweedse Malmö en omstreken?    

Tess Hjalmarsson, hoofd van het Zweedse coldcaseteam, wordt op de zaak gezet, samen met haar assistente Marie Erling, die - een aardig detail - in de politiewagen graag heavy-metal draait.    

‘Uit de luidsprekers knalde een liedje van Maries Spotify-lijst. Een door merg en been gaande gitaarsolo vulde de auto met herinneringen aan riemen met spikes en v-vormige gitaren. ‘Krokus, uit 1980. De meest onderschatte band ooit,’ zei Marie en trommelde op het stuur.’    

Het duo vermoedt dat de dader wellicht ook verantwoordelijk is voor de verdwijning van een jonge vrouw, Annika Johannsson, die negentien jaar eerder op een zomeravond verdween.    

Het zijn de oer-Zweedse ingrediënten uit Cold Case Verdwenen van de Zweedse journaliste Tina Frennstedt. Oer-Zweeds? Jazeker, Frennstedt toont zich in haar debuut een waardig opvolgster van schrijvers als Henning Mankell, haar eerste thriller speelt zich zelfs af op de heilige grond van de auteur die de wereld inspecteur Wallander gaf. Want ook in Cold Case Verdwenen rijden we rond in de streek rond Malmö en Ystad - en zo zijn er nog wel meer overeenkomsten.    

De karakters van hoofdpersonen in het boek van Frennstedt worden – geheel volgens de ‘scandi-noir’-regels – lekker uitgediept. Marie heeft problemen met haar man, Tess vindt haar draai niet in de relatie met haar Griekse vriendin. Enfin. De nadruk ligt natuurlijk op de speurtocht naar de verkrachtende moordenaar die Zuid-Zweden in zijn ijzeren greep houdt. Die speurtocht schiet niet echt op, Tess krijgt te maken met resultaten-eisende superieuren, met doodlopende sporen en een nieuwe moorden.    

Frennstedt, die in Zweden een bekend misdaadjournaliste is, schrijft niet alleen vanuit de optiek van Tess, ze laat ook Anita (moeder van Annika), Louise (een mogelijke getuige) en Rickard (is hij nou wel of niet verdachte?) aan het woord. Het duurt even voordat je het ritme van Frennstedt te pakken hebt, maar daarna is er geen houden aan. De jacht op de moordenaar is een ijzingwekkende, wordt uiteraard zeer persoonlijk, steeds weer ontspinnen zich nieuwe intriges. Het einde is zonder meer verrassend te noemen. En net als vroeger bij Wallander leren we onderweg weer een hoop bij over de Zweedse maatschappij en wat daar allemaal speelt.    

‘Nu werd Malmö, vervelend genoeg, in de kranten weer afgeschilderd als het Chicago van Zweden. Ook al beklemtoonde de politie dat het geweld zich tot bepaalde gebieden beperkte en dat het risico om in de vuurlinie te belanden voor de gewone burger klein was, meenden velen dat het slechts een kwestie van tijd was voordat het geweld zich zou verspreiden.’    

Je hoort recensenten wel eens mopperen dat ze het wel beetje gehad hebben met die tsunami aan Scandinavische misdaadliteratuur, maar dat gaat toch echt niet op voor het knappe debuut van Tina Frennstedt. Tess en politiepartner Marie zijn romanpersonen die we in de toekomst nog wel eens in een boek willen tegenkomen, deze eerste kennismaking smaakt naar meer - veel meer.