Te hoge verwachtingen

Ik heb een aangename herinnering aan De waarheid over de zaak Harry Quebert. Ik vraag me na het lezen van dit boek af of dat wel terecht is. Ik moet zeggen dat ik me met de eerste prima vermaakt heb, hoewel het bepaald geen literair hoogstandje is. Maar ik heb me destijds, voor zover ik me dat kan herinneren, niet gestoord aan te veel toevalligheden, platte personages, voorspelbare, rechtlijnige en soms ongeloofwaardige dialogen, kunstmatig opgezette romances en familiedrama's, geforceerde plotwendingen en irrationele situaties, omstandigheden en relaties.
En dat is precies wat er mis is met dit boek. Dicker wil te graag voortborduren op het succes van Harry Quebert en dat doet hij te geforceerd en te 'bedacht'. Jammer, ik weet nu niet of ik me tijdens mijn volgende vakantie, want daar is dit genre misschien wel het meest geschikt voor, weer aan één van werken zal laven.