Enigszins overgewaardeerd

Vooropgesteld het is geen slecht boek. Maar anderzijds voldeed het niet aan mijn hooggespannen verwachtingen. Als een boek zo de hemel in geprezen wordt, dan mag je hoge verwachtingen hebben, toch?
Naast alle loftuitingen die anderen het al gegeven hebben zijn wat kritische kanttekeningen wel op zijn plaats.
Wat je verwacht als je de flaptekst leest is een beschrijving van de relatie tussen vier vrienden op hun weg door het leven. Vanuit vier perspectieven zouden we de heren moeten leren kennen. Helaas is dat niet het geval. We volgen eigenlijk voornamelijk de lijdensweg van een van hen.
We zouden eigenlijk veel compassie moeten voelen voor deze Jude St. Francis. Zijn verhaal is even tragisch als bijzonder. Maar op een bepaalde manier begint zijn personage te jeuken. Net als de wijze waarop zijn vrienden met hem omgaan. Zouden het vier vriendinnen zijn geweest, dan had ik dat niet zo ervaren, denk ik. Het zal wel opgevat kunnen worden als een seksistische opmerking als ik zeg dat het mogelijk komt omdat het boek door een vrouw geschreven is. Het blijft natuurlijk altijd lastig om in het gevoelsleven van de andere sekse te kruipen.
Het boek kenmerkt zich ook door lange uitweidingen over onbelangrijke zaken, die geen enkele bijdrage leveren aan het verhaal, behalve dat het boek dikker en stroperiger wordt.
Het einde van het verhaal is me te dramatisch, te Hollywoodachtig.
Ik had gehoopt op een vrouwelijke evenknie van John Irving of Jonathan Franzen, maar daar komt Hanya wat mij betreft nog niet bij in de buurt..