Lezersrecensie
Het omgeval
Noël is een van de bewoners van een gemeenschap in het Duitse Neuerkerode. De jongen is er terecht gekomen nadat zijn moeder na een val in de badkamer van hun kleine Berlijnse flat-appartementje in coma is geraakt. Noël valt in de categorie van wat men “verstandelijk minder begaafden” noemt (maar waarvoor elke naam eigenlijk verkeerd gekozen is) en kan daarom niet voor zichzelf zorgen, vandaar.
Via Noël krijgen we een kijkje in het dagelijkse leven in de, in 1868 gestichte gemeenschap, en we leren de medebewoners kennen waarmee hij meer of minder van harte bevriend is. Noël heeft zijn bijzonderheden, zoals iedereen ze in de gemeenschap blijkt te hebben, tot aan de begeleiders aan toe. En zoals wij die allemaal hebben.
Vooral dat laatste toont de graphic novel “Het omgeval” ons, als we daar tenminste onze ogen voor willen openen. Het is magnifiek hoe tekenaar/schrijver Mikael Ross ons weet te laten zien hoe “zij” daar mee omgaan en daarmee tegelijkertijd aantoont hoe “wij” op dat gebied in gebreke blijven. We passen ervoor om voor onze eigenaardigheden uit te komen, en we accepteren moeilijk ons ongelijk. Het is niet zo dat Noël en zijn vrienden zich zonder slag of stoot gewonnen geven, maar ze zijn eerlijker tegenover zichzelf en de anderen en openen daarmee de weg naar acceptatie en naar alternatieve oplossingen.
Een boek met een glimlach, vaak, en af en toe met een traan. Herkenbaar. Een boek met een boodschap voor ons, de zogenaamde “verstandelijk normaal of hoger begaafden”: Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.
Ik las het boek in het Italiaans onder de titel “Imparare a cadere” (leren om te vallen).
“Het omgeval” – Mikael Ross (2018)
●●●●○
De volledige recensie (met plaatjes) vind je op mijn blog “Ron de tijd”: https://rondetijd.blogspot.com/2024/10/het-omgeval.html.
Via Noël krijgen we een kijkje in het dagelijkse leven in de, in 1868 gestichte gemeenschap, en we leren de medebewoners kennen waarmee hij meer of minder van harte bevriend is. Noël heeft zijn bijzonderheden, zoals iedereen ze in de gemeenschap blijkt te hebben, tot aan de begeleiders aan toe. En zoals wij die allemaal hebben.
Vooral dat laatste toont de graphic novel “Het omgeval” ons, als we daar tenminste onze ogen voor willen openen. Het is magnifiek hoe tekenaar/schrijver Mikael Ross ons weet te laten zien hoe “zij” daar mee omgaan en daarmee tegelijkertijd aantoont hoe “wij” op dat gebied in gebreke blijven. We passen ervoor om voor onze eigenaardigheden uit te komen, en we accepteren moeilijk ons ongelijk. Het is niet zo dat Noël en zijn vrienden zich zonder slag of stoot gewonnen geven, maar ze zijn eerlijker tegenover zichzelf en de anderen en openen daarmee de weg naar acceptatie en naar alternatieve oplossingen.
Een boek met een glimlach, vaak, en af en toe met een traan. Herkenbaar. Een boek met een boodschap voor ons, de zogenaamde “verstandelijk normaal of hoger begaafden”: Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.
Ik las het boek in het Italiaans onder de titel “Imparare a cadere” (leren om te vallen).
“Het omgeval” – Mikael Ross (2018)
●●●●○
De volledige recensie (met plaatjes) vind je op mijn blog “Ron de tijd”: https://rondetijd.blogspot.com/2024/10/het-omgeval.html.
1
Reageer op deze recensie