Lezersrecensie
Hier
Een leuk experiment voor creatievelingen, maar ook als je jezelf niet in die groep schaart is het een leuke manier om herinneringen blijvend te laten worden. Goed, daar gaan we:
Ga in een hoek van je woonkamer zitten en kijk naar de hoek recht tegenover je. Registreer wat er binnen je gezichtsveld valt. Je kunt dat doen door een foto te maken, een tekening, of een omschrijving neer te pennen van het moment. Dit herhaal je wanneer je eraan denkt, of op betekenisvolle momenten, wat morgen kan zijn, of volgende maand, over een jaar, over vijf jaar. Op die manier creëer je een beeldverhaal van jouw leven, van jouw huis, van jouw “hier”.
Dit idee is niet van mij, hoor. Het is van de Amerikaanse artiest Richard McGuire, die er in 1989 een stripverhaal van 6 pagina’s mee creëerde in het Amerikaanse strip magazine Raw. In 2010 kondigde McGuire aan zijn idee uit te willen breiden tot een graphic novel. Het werd uiteindelijk in 2014 door Pantheon Books gepubliceerd en telde tegen die tijd maar liefst ruim 300 pagina’s. Dat lijkt veel, maar het tegendeel is waar.
De eerste bladzijden tonen ons de huiskamer in 1957, dan 1942, en 2007. Dan zijn we terug “hier” in 1957, en we zien een vrouw die vergeten is waarom ze de kamer binnen is gekomen. Vergetelheid is van alle tijden. Het jaartal staat links bovenaan in het frame, maar het interieur maakte ons al duidelijk in welke periode we ons bevinden. Voor de volledigheid, de kamer, “hier”, bevindt zich in Perth Amboy, New Jersey, waar McGuire geboren is.
In dat grote frame worden we echter geconfronteerd met een ander, een kleiner frame: 1999, en we zien op de plaats waar in 1957 een tapijt lag een kat over een gladde huiskamervloer lopen. In heel het boek overlappen frames elkaar en hierin herbergt zich volgens mij een van de mooie dingen van het boek: de tijden veranderen, de personages veranderen, gewoontes veranderen, de mode, het taalgebruik, maar “hier” blijft altijd “hier”. Ook al leven we in een gesloten ruimte met vier muren, de wereld (de invloed de wereld) daarbuiten komt toch binnen. En wat vandaag bestaat kan er niet zijn zonder wat er in het verleden is geweest. En dat geldt dus ook voor de toekomst. Om dit feit te benadrukken zijn de platen niet chronologisch: sommige jaartallen duiken elders in het boek weer op, soms zelfs in dezelfde scene, en andere jaartallen vinden slechts één keer een plaat(s)je op een van de ruim 300 bladzijden.
De periode 1957-2014 is het meest gedetailleerd. Logisch. Richard McGuire werd in 1957 geboren en het boek wat we in onze handen hebben kwam in 2014 uit. Enige autobiografische elementen zijn wellicht in het verhaal van deze plaats, van dit “hier”, verwerkt.
Daar waar een “hier” geen mogellijkheid heeft uit te dijen in de ruimte kan ze zich echter oneindig uitspreiden in de tijd. En dat is precies wat de bedenker van dit magische boek doet. Hij voert ons langs een reeks van jaren. In 1907 werd het huis gebouwd, of beter: in 1907 zien we dat het huis gebouwd wordt. Het gebruik van meerdere frames in verschillende momenten van de geschiedenis op dezelfde bladzijde dient ook daarvoor: we zijn niet “toen”, we zijn niet “nu”, we zijn niet “straks”. Nee, we zijn “hier”.
Dus we gaan terug tot voor 1907, tot ver voor 1907. Tot 3.000.000.000 BC om precies te zijn. Hier is onherkenbaar, maar het is en het blijft hier. Precies zoals hier hier blijft in een verre, verre toekomst.
Het boek sluit af met een frame uit 1957. We zien dezelfde vrouw uit het begin, die weer weet wat ze hier kwam zoeken. ,,Now I remember’’, zegt ze terwijl een boek oppakt van een tafeltje naast een stoel. Een boek? Het boek! Hier.
Een duidelijkere uitnodiging om het boek nog een keer te lezen bestaat niet. En terecht. Want “Hier” is een boek om op een tafel in je woonkamer te leggen en af en toe door te bladeren, en opnieuw door te bladeren. Een aanrader.
Ik las het boek in het Italiaans, met als titel “Qui”.
Richard McGuire – “Hier” (2014)
●●●●● (4,5/5)
De volledige recensie met enkele frames uit het boek vind je hier: https://rondetijd.blogspot.com/2024/07/hier.html
Ga in een hoek van je woonkamer zitten en kijk naar de hoek recht tegenover je. Registreer wat er binnen je gezichtsveld valt. Je kunt dat doen door een foto te maken, een tekening, of een omschrijving neer te pennen van het moment. Dit herhaal je wanneer je eraan denkt, of op betekenisvolle momenten, wat morgen kan zijn, of volgende maand, over een jaar, over vijf jaar. Op die manier creëer je een beeldverhaal van jouw leven, van jouw huis, van jouw “hier”.
Dit idee is niet van mij, hoor. Het is van de Amerikaanse artiest Richard McGuire, die er in 1989 een stripverhaal van 6 pagina’s mee creëerde in het Amerikaanse strip magazine Raw. In 2010 kondigde McGuire aan zijn idee uit te willen breiden tot een graphic novel. Het werd uiteindelijk in 2014 door Pantheon Books gepubliceerd en telde tegen die tijd maar liefst ruim 300 pagina’s. Dat lijkt veel, maar het tegendeel is waar.
De eerste bladzijden tonen ons de huiskamer in 1957, dan 1942, en 2007. Dan zijn we terug “hier” in 1957, en we zien een vrouw die vergeten is waarom ze de kamer binnen is gekomen. Vergetelheid is van alle tijden. Het jaartal staat links bovenaan in het frame, maar het interieur maakte ons al duidelijk in welke periode we ons bevinden. Voor de volledigheid, de kamer, “hier”, bevindt zich in Perth Amboy, New Jersey, waar McGuire geboren is.
In dat grote frame worden we echter geconfronteerd met een ander, een kleiner frame: 1999, en we zien op de plaats waar in 1957 een tapijt lag een kat over een gladde huiskamervloer lopen. In heel het boek overlappen frames elkaar en hierin herbergt zich volgens mij een van de mooie dingen van het boek: de tijden veranderen, de personages veranderen, gewoontes veranderen, de mode, het taalgebruik, maar “hier” blijft altijd “hier”. Ook al leven we in een gesloten ruimte met vier muren, de wereld (de invloed de wereld) daarbuiten komt toch binnen. En wat vandaag bestaat kan er niet zijn zonder wat er in het verleden is geweest. En dat geldt dus ook voor de toekomst. Om dit feit te benadrukken zijn de platen niet chronologisch: sommige jaartallen duiken elders in het boek weer op, soms zelfs in dezelfde scene, en andere jaartallen vinden slechts één keer een plaat(s)je op een van de ruim 300 bladzijden.
De periode 1957-2014 is het meest gedetailleerd. Logisch. Richard McGuire werd in 1957 geboren en het boek wat we in onze handen hebben kwam in 2014 uit. Enige autobiografische elementen zijn wellicht in het verhaal van deze plaats, van dit “hier”, verwerkt.
Daar waar een “hier” geen mogellijkheid heeft uit te dijen in de ruimte kan ze zich echter oneindig uitspreiden in de tijd. En dat is precies wat de bedenker van dit magische boek doet. Hij voert ons langs een reeks van jaren. In 1907 werd het huis gebouwd, of beter: in 1907 zien we dat het huis gebouwd wordt. Het gebruik van meerdere frames in verschillende momenten van de geschiedenis op dezelfde bladzijde dient ook daarvoor: we zijn niet “toen”, we zijn niet “nu”, we zijn niet “straks”. Nee, we zijn “hier”.
Dus we gaan terug tot voor 1907, tot ver voor 1907. Tot 3.000.000.000 BC om precies te zijn. Hier is onherkenbaar, maar het is en het blijft hier. Precies zoals hier hier blijft in een verre, verre toekomst.
Het boek sluit af met een frame uit 1957. We zien dezelfde vrouw uit het begin, die weer weet wat ze hier kwam zoeken. ,,Now I remember’’, zegt ze terwijl een boek oppakt van een tafeltje naast een stoel. Een boek? Het boek! Hier.
Een duidelijkere uitnodiging om het boek nog een keer te lezen bestaat niet. En terecht. Want “Hier” is een boek om op een tafel in je woonkamer te leggen en af en toe door te bladeren, en opnieuw door te bladeren. Een aanrader.
Ik las het boek in het Italiaans, met als titel “Qui”.
Richard McGuire – “Hier” (2014)
●●●●● (4,5/5)
De volledige recensie met enkele frames uit het boek vind je hier: https://rondetijd.blogspot.com/2024/07/hier.html
1
Reageer op deze recensie
