Lezersrecensie
Het leven van een veerman: heen en weer.
Recensie Boek ‘De laatste dag van de veerman” door Frode Grytten
Op een dag wordt veerman Nils Vik wakker en weet dat het vandaag zijn laatste dag is. Hij is oud, zijn vrouw is al enkele jaren geleden overleden, zijn hond Luna al 25 jaar dood, evenals veel leeftijdsgenoten om hem heen. En nu zijn er ook nog plannen voor de bouw van een brug. Zijn leven lang heeft hij bewoners en bezoekers over de fjord gevaren. Bijna altijd was de overtocht met de veerboot sneller en korten dan met de auto om de fjord heen. Voor hem was zijn vader als de veerman. Hij had geen vaste lijndienst. Altijd was het op verzoek. En vaak kwamen ze dan bij hem in het stuurhuis staan en kletsen ze over van alles of over niets.
En nu weet hij dat zijn laatste dag is aangebroken, maakt zijn huis aan kant, trekt zijn dikke loodsjas aan en gaat naar de boot. Daar wacht zijn hond Luna al kwispelend op hem. Wel al 25 jaar dood, maar die nu opeens blijkt te kunnen praten. Ze steken van wal en varen door de fjord. Samen halen ze herinneringen op. Steeds komen er oud-passagiers aan boord, sommigen ook al overleden en wordt teruggeblikt naar memorabele momenten dat ze bijvoorbeeld elkaar leerden kennen, hoe ze elkaar hielpen, raad geven. Het zijn allemaal kleurrijke passagiers: de plaatselijke vroedvrouw, beroemde acteurs, een president, een depressieve schooljongen, een dame die op zoek is naar liefde…..
Het leven aan de afgelegen fjord gaan zijn dagelijkse gang, er gebeurt weinig, vaak zijn de gebeurtenissen zo klein dat ze eigenlijk bijna niet te benoemen zijn. Maar toch belangrijk kunnen zijn in die gemeenschap. Maar nergens is het boek sentimenteel.
Frode Grytten heeft een nuchtere en heldere schrijfstijl. Het boek geeft een goed beeld van de veranderende samenleving in de Noorse fjorden. Het verhaal is lief en intiem. Voor veel lezers vast een juweeltje, voor andere die naar meer spanning en sensatie zoeken een boek om halfgelezen weg te leggen. Ik zou adviseren: doe dat niet, want zoals ik al zei: het is een lief boek!
Uitgegeven door Atlas Contact, 171 pagina’s, mooi gebonden en goed vertaald uit het Noors door Geri de Boer.
Rvg/18jan25.
Op een dag wordt veerman Nils Vik wakker en weet dat het vandaag zijn laatste dag is. Hij is oud, zijn vrouw is al enkele jaren geleden overleden, zijn hond Luna al 25 jaar dood, evenals veel leeftijdsgenoten om hem heen. En nu zijn er ook nog plannen voor de bouw van een brug. Zijn leven lang heeft hij bewoners en bezoekers over de fjord gevaren. Bijna altijd was de overtocht met de veerboot sneller en korten dan met de auto om de fjord heen. Voor hem was zijn vader als de veerman. Hij had geen vaste lijndienst. Altijd was het op verzoek. En vaak kwamen ze dan bij hem in het stuurhuis staan en kletsen ze over van alles of over niets.
En nu weet hij dat zijn laatste dag is aangebroken, maakt zijn huis aan kant, trekt zijn dikke loodsjas aan en gaat naar de boot. Daar wacht zijn hond Luna al kwispelend op hem. Wel al 25 jaar dood, maar die nu opeens blijkt te kunnen praten. Ze steken van wal en varen door de fjord. Samen halen ze herinneringen op. Steeds komen er oud-passagiers aan boord, sommigen ook al overleden en wordt teruggeblikt naar memorabele momenten dat ze bijvoorbeeld elkaar leerden kennen, hoe ze elkaar hielpen, raad geven. Het zijn allemaal kleurrijke passagiers: de plaatselijke vroedvrouw, beroemde acteurs, een president, een depressieve schooljongen, een dame die op zoek is naar liefde…..
Het leven aan de afgelegen fjord gaan zijn dagelijkse gang, er gebeurt weinig, vaak zijn de gebeurtenissen zo klein dat ze eigenlijk bijna niet te benoemen zijn. Maar toch belangrijk kunnen zijn in die gemeenschap. Maar nergens is het boek sentimenteel.
Frode Grytten heeft een nuchtere en heldere schrijfstijl. Het boek geeft een goed beeld van de veranderende samenleving in de Noorse fjorden. Het verhaal is lief en intiem. Voor veel lezers vast een juweeltje, voor andere die naar meer spanning en sensatie zoeken een boek om halfgelezen weg te leggen. Ik zou adviseren: doe dat niet, want zoals ik al zei: het is een lief boek!
Uitgegeven door Atlas Contact, 171 pagina’s, mooi gebonden en goed vertaald uit het Noors door Geri de Boer.
Rvg/18jan25.
2
Reageer op deze recensie