'De tijd drupte door de dagen'
Elvis Peeters is het schrijverspseudoniem van Jos Verlooy en zijn echtgenote Nicole Van Bael. Samen schrijven ze zowel proza als poëzie. Onder hetzelfde pseudoniem is Jos Verlooy ook actief als zanger. In 2016 won Peeters de Gerrit Komrij prijs voor de vertaling van het werk van de middeleeuwse dichter Henric van Veldeke.
Elvis Peeters heeft opnieuw een novelle geschreven: Brood. De samenwerking tussen het schrijversechtpaar zorgt voor een van sfeer bezwangerde vertelling over een niet bij naam genoemde vluchteling. Die sfeer zit in zinnen, in woorden, in beelden. Het taalspel wordt ook door de hoofdpersoon zelf verwoord:
“Ik moet de taal kiezen waarin ik de dingen vergeet die ik liever niet vertel. Wat ik wil koesteren, mag ik niet in een andere taal teloor laten gaan.”
De vertelling start met een overdenking van de hoofdpersoon waarin hij weemoedig terugblikt op zijn dorp van herkomst. De rust, de stilte en de onschuld van zijn jeugd conflicteert sterk met de hectische ontwikkelingen die volgen. Niet alleen wat betreft ingrijpende en confronterende gebeurtenissen, maar ook in een seksuele connotatie. Dit laatste detoneert en doet afbreuk aan het verder fraaie, compassievolle verhaal.
Als blijkt dat de oorlogsdreiging steeds dichterbij komt, besluit het gezin – in gedeelten – om te vluchten. Het geldgebrek, de ontberingen en grote onzekerheid over vrijwel alles worden indringend beschreven. De geschiedenis beslaat een periode van enkele jaren, maar het tijdsverloop komt terloops aan de orde. Dat werkt heel goed omdat je zo als lezer het uitzichtloze bestaan van mensen op de vlucht ondergaat.
Centraal thema van Brood is het verliezen van je oorsprong, je basis en de ontheemdheid die daarvan een gevolg is. Daarmee snijdt Peeters een thema aan dat breder is dan aleen sec dat van vluchtelingen; ontheemding speelt immers op allerlei gebieden in onze samenleving.
Brood doet qua sfeer en thematiek denken aan De vlucht van Jesús Carrasco. Misschien is het niet toevallig dat ook het formaat en de uitvoering van beide boeken op elkaar lijken. Maar in vergelijking met De vlucht is Brood onevenwichtiger. Dat laat onverlet dat het een indringende roman is, die vol staat met fraaie zinnen.
“De zwaluwen waren een baken. Een teken dat alle onheil zou voorbijgaan en dat het leven nog steeds het leven zou zijn, uiteindelijk.”
Reageer op deze recensie