Opstand in een kantoor op stand

Een kantoor op stand is een vlot geschreven, droogkomische roman. Dat uit zich al in de titel, want die had ook kunnen luiden ‘Een kantooropstand’. In andere recensies is Een kantoor op stand onder meer vergeleken met Jiskefet. Die associatie komt inderdaad op bij het lezen van deze eerste roman van Hans Veeken (1962).

De hoofdpersoon is Ron Vegter, een medicus van midden veertig die vol ambitie aan de slag gaat als hoofdredacteur van een gerenommeerd medisch weekblad. De indrukken die hij tijdens het bijzonder verlopen sollicitatiegesprek opdoet, worden al snel bevestigd als hij in dienst treedt. Het Medisch Tijdschrift is een bolwerk van tradities en gestolde onderlinge verhoudingen. De verschillende hoofdredacteuren hebben allemaal zo hun stokpaardjes en de stilzwijgende afspraak om elkaar daar volledig in vrij te laten.

“‘Wat heb je te zoeken in dat stofnest?’ hadden mijn vrienden mij nog bezworen. ‘Het is een bolwerk dat zich onttrokken heeft aan de universitaire democratisering, dat instituut is blijven steken in de vorige eeuw.’"

De komst van de nieuwe hoofdredacteur wordt door sommigen gezien als gelegenheid om de verouderde tradities en werkwijzen te doorbreken en de organisatie te moderniseren. Maar vanzelfsprekend roepen de plannen en veranderingen veel weerstand en angst op en ontstaat er tweespalt in de organisatie. Om zaken verder te compliceren wordt de nieuwe hoofdredacteur ondanks zijn verandergezindheid meer en meer meegesleurd in de kantoorintriges. Ook geniet hij gaandeweg steeds meer van de talloze luxueuze lunches en diners. Zoals is te voorzien, zal ook Ron Vegter in de mêlee van de veranderingen ten onder gaan.

In de beschrijving van de vele maaltijden, met wat betreft wijnen, lijkt de schrijver zich te hebben uitgeleefd. Het is goed voor te stellen dat zijn achtergrond als tropenarts en zijn ervaringen bij het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde, hier schril maar grappig contrasteren.

“De ober geeft op verzoek uitleg over de dessertwijn. Die blijkt bereid van een beschimmelde druif uit Oostenrijk, die groeit in een wijngaard vlak bij de grens met Hongarije, in een vallei waar veel mist hangt. Die mist doet het ‘m.”

Hans Veeken heeft als tropenarts gewerkt in Tanzania en Kenia en publiceerde onder andere in de British Medical Journal. Hij promoveerde als epidemioloog en werkt tegenwoordig als huisarts in Amsterdam. Daarover schreef hij een column in de Volkskrant: De dienstdokter. Zijn ervaringen tussen 2004 en 2008 bij het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde liggen aan de basis van zijn debuutroman.