Beschaafde horror met een filmisch randje

Rob, filmliefhebber en horrorauteur met een writers block, ontdekt bij toeval dat iemand zonder toestemming zijn romandebuut heeft verfilmd. De inhoud van de trailer is erger dan de ergste horrorfilm die hij ooit gezien heeft, maar dat weerhoudt hem er niet van op onderzoek uit te gaan. Maar ‘iets’ probeert hem dat te beletten, er is ‘iets’ dat zint op wraak. Rob zal in zijn verleden moeten afdalen om de horror letterlijk het hoofd te kunnen bieden. Daarbij krijgt hij onverwacht hulp van serveerster Sandy die zo haar eigen redenen heeft om deze zaak tot op de bodem te willen uitzoeken.

Het zijn de hoofdlijnen van het romandebuut in het horrorgenre van de Vlaamse auteur Tom Thys, die zijn lezers graag de stuipen op het lijf jaagt. Eerder schreef hij boeken voor griezelliefhebbers vanaf 10 jaar en publiceerde heel wat kortverhalen, waarmee hij al regelmatig in de prijzen viel. Met Zerk verlegt hij zijn grenzen om ook te gaan schrijven voor volwassenen.

Het doet denken aan het droste-effect*, een verhaal dat bol staat van verwijzingen naar bekende (en minder bekende) horrorfilms, dat zich afspeelt in het filmmekka van Californië, en dat gaat over een boek waarvan een filmtrailer is opgedoken in het illegale circuit. Ook met het hoofpersonage Rob blijft Thys heel dicht bij zijn eigen wereld. Beiden zijn auteur, beiden hebben een passie voor horrorfilms, beiden schreven een debuutroman in het horrorgenre, en de titel ‘Navelstrop’ van Robs fictieve boek is ‘geleend’ van een bestaand kortverhaal van Thys. Toch is het personage Rob wel degelijk fictief, zo lichtte de auteur desgevraagd toe: “want ik heb geen idee hoe ik zelf in het echt zou reageren op wat Rob meemaakt.”

Leerzaam is het overigens wel. Met zesentwintig korte hoofdstukken, waarbij ieder hoofdstuk voorzien is van de titel van een horrorfim, krijg je als extraatje een dwarsdoorsnede te zien van de films in het genre. Oude films en moderne, klassiekers die iedereen kent en obscure films waar maar weinig mensen van gehoord hebben. Een feest van herkenning voor de liefhebbers en een verrijking voor de lezers die wat minder met deze films hebben. Een originele vondst is om een scène uit de desbetreffende film terug te laten komen in het bijbehorende hoofdstuk.

Op het eerste gezicht lijkt het verhaal een gecompliceerde kluwen die nergens naar leidt. Maar de lezer wordt keurig het juiste draadje aangereikt waarna het labyrint aan gebeurtenissen moeiteloos kan worden doorlopen. De spanning is daarbij nooit ver weg en krijgt met tussenpozen een luguber randje. Dit opbouwende gedeelte van het verhaal is zeker geslaagd te noemen, al blijft het jammer dat er met elementen als een in de steek gelaten geliefde of een hoofd zonder lichaam verder weinig wordt gedaan. De ontknoping is van een heel andere orde. Alsof de knop ineens wordt omgezet verandert de thriller ineens in een horrorverhaal. Helaas wordt dat nergens echt serieus door de te hoge snelheid waarmee het wordt verteld en door het gemis aan diepgang. Een gemiste kans, want in het eerste gedeelte liet Thys wel degelijk potentie zien voor een goed horrorverhaal.

Lezers die zich voor het eerst wagen aan een boek in het horrorgenre hoeven niets te vrezen. Zerk laat zich lezen als een spannende roadtrip met horror-elementen tegen een filmisch decor. Wanneer de auteur het verhaal en het sluitstuk in een volgend boek beter in elkaar weet over te laten lopen, zijn de beginners over hun eerste schroom heen en kunnen echt gaan genieten van een goed geschreven horrorverhaal. Want horror voor volwassenen schrijven zit er zeker in, het komt er alleen nog niet zo lekker uit.



* Het Droste-effect is een visueel effect, waarbij een illustratie zichzelf, maar dan kleiner, bevat. Deze vorm van herhaling heet recursie en kan in theorie oneindig doorgaan. Het effect is vernoemd naar Droste, producent van cacao. Op de cacaoblikken was een verpleegster afgebeeld die een dienblad droeg met daarop hetzelfde blik cacao, waarop dan weer hetzelfde stond, enz.