Over veerkracht en verlies in een magische wereld

Als de wereld wankelt van Jandy Nelson is een roman waarin realiteit en magie samensmelten tot een verhaal dat je zowel betovert als aan het denken zet. Met haar kenmerkende poëtische schrijfstijl schetst Nelson een wereld waarin verlies, veerkracht en de zoektocht naar identiteit centraal staan. Ze verweeft verschillende verhaallijnen en diverse personages tot een meeslepende wereld waarin ik bingelezend wilde verdrinken.

Bijzonder aan de schrijfstijl is dat meerdere personages het verhaal vertellen, waardoor je als lezer gebeurtenissen vanuit verschillende perspectieven beleeft. Ik werd het meest geraakt door het verhaal van Cassidy, een jong meisje dat opgroeit met een moeder die door haar mentale problemen vaak letterlijk en figuurlijk afwezig is. Als moeder en kindercoach voelde ik de pijn van Cassidy’s eenzaamheid, maar ook bewondering voor haar veerkracht en haar vermogen om, ondanks alles, warmte en positiviteit uit te stralen. Het thema van opgroeien zonder de steun die een kind verdient, zet aan tot reflectie: hoe zorg je ervoor dat je ondanks moeilijke omstandigheden blijft kiezen voor verbinding en hoop?

Nelsons taalgebruik is prachtig en poëtisch. Ze maakt gebruik van metaforen die soms helder zijn en je direct raken, en soms net zo mysterieus blijven als delen van het verhaal zelf. Een citaat dat me bijzonder raakte, staat op de binnenflap: “Ik geloof nu dat als de wereld wankelt er niet alleen verdriet over de rand klotst, maar ook geluk. Maar je moet ernaar op zoek gaan.” Dit inzicht bleef bij me en resoneerde nog lang na het lezen.

Hoewel de magische elementen me af en toe een beetje op afstand hielden, bleef ik geboeid door de emotionele diepgang en de gelaagde thema’s van dit vuistdikke boek. Voor wie houdt van een intens, reflectief verhaal vol schoonheid en mystiek, is dit boek een absolute aanrader. Het zou weleens heel hoog kunnen eindigen op mijn favorietenlijstje van dit jaar.