een letterlijk ijzingwekkende thriller

Toen ik vorig jaar het eerste deel van Viveca Stens Åre Murders-serie ontdekte, was ik meteen verkocht. De personages Hanna en Daniel en de ijzige setting van de misdaden die zij probeerden op te lossen, deden me verlangen naar meer. Enthousiast begon ik dus ook aan “Verborgen in de sneeuw” op te pakken, zeker nu het buiten ook guur en koud is. Ideaal om met een dekentje, thee en chocola op de bank te kruipen en te verdwijnen in het kille Noorse landschap.

In dit tweede deel volgen we opnieuw Hanna en Daniel, die steeds dichter naar elkaar toe groeien. Maar vooral het personage Rebecka maakte een diepeindruk op me. Zij belandt in een gewelddadig huwelijk, terwijl de buitenwereld geen idee heeft van haar situatie. Het is bijna misselijkmakend hoe geloofwaardig Viveca Sten dat beschrijft. Je duikt in Rebecka’s wanhoop en voelt hoe beklemmend het is wanneer niemand je serieus lijkt te nemen.

De spanning is voortdurend aanwezig en wordt subtiel opgebouwd, met plotwendingen die je steeds weer op het verkeerde been zetten. Ik vloog door de hoofdstukken dankzij de toegankelijke, beeldende schrijfstijl. Het verbaast me niet dat deze serie inmiddels en vanaf 6 februari op Netflix is te zien als The Åre Murders . Ik ben er heel benieuwd naar en ga zeker kijken; slagen de acteurs erin mijn verwachtingen waar te maken?

“Verborgen in de sneeuw” vind ik nóg spannender dan het eerste deel. De maatschappelijke relevantie, met het thema huiselijk geweld, maakt het verhaal extra aangrijpend. Ik raad deze thriller aan aan iedereen die houdt van Scandinavische spanning en sterke karakters die je niet meer loslaten. En het volgende deel, ga ik ook zeker weer lezen.