Van ruilen komt huilen

Pum uit Amsterdam en Yannick uit Wassenaar krijgen naast “Gefeliciteerd!” nog wat anders te horen op hun dertiende verjaardag. Hun ouders vertellen hen dat ze met elkaar zijn omgewisseld bij hun geboorte. School, vriendinnen en familie, hun hele leven is verwisseld met dat van iemand anders nadat ze ter wereld kwamen. Blijkbaar zijn hun ouders dus niet hun biologische ouders (zelfs niet scharrel).  

De twee meiden reageren verschillend op dit nieuws, maar beiden hebben moeite het te verwerken. Pum besluit Yannick te e-mailen. Samen proberen ze de beslissing te nemen: wil ik mijn leven houden, of wil ik het leven dat ik had kunnen hebben? Een keuze die moeilijker blijkt te zijn dan gedacht.  

Als je erachter komt dat je per ongeluk het verkeerde product hebt meegekregen van de winkel, is het makkelijk om deze weer terug te brengen en om te ruilen. Maar baby’s met een kloppend hartje en kleine schattige vingertjes zijn niet zomaar terug te geven en dus beslissen de ouders van Yannick en die van Pum hun nieuwe aanwinst te houden als ze erachter komen dat ze omgewisseld zijn.  

Dertien jaar later strooit dit roet door hun eten, maar ook door het huis, tuin en ga zo maar door. De twee meiden beginnen net aan hun tienerjaren en de zoektocht naar wie ze willen worden wordt niet bepaald makkelijker gemaakt als ze te horen krijgen wie ze hadden kunnen zijn.  

In Fiona Rempts alweer zevenenveertigste boek lees je niet zomaar over het leven van de personages die erin voor komen. Nee, de levens worden met elkaar vergeleken en zo worden de voor- en nadelen van bijvoorbeeld het hebben van een grote familie of enig kind zijn uit hun schuilplaats gejaagd en tentoongesteld aan de wereld. Hierdoor wordt het misschien ook makkelijker gemaakt voor de lezer zelf om van zijn eigen leven de voor- en nadelen te zien.  

In Omgeruild krijg je eigenlijk een kijkje in twee boeken en computers: je mag mee lezen in de dagboeken van Pum en Yannick en de e-mails die ze naar elkaar sturen. Vooral het dagboekgedeelte is realistisch weergegeven. De bladzijdes zouden qua inhoud zo uit een echt dagboek gescheurd kunnen zijn. De simpele taal zorgt ervoor dat het boek voor iedereen leesbaar is. Toch zijn er vast een aantal lezers die meer houden van ingewikkeldere zinnen.  

Dit verhaal zal je aan de ene kant niet vervelen en aan de andere kant je ook niet per se bij je lurven pakken. De balans hiertussen zorgt voor een fietstocht door verhalenland, misschien niet in een razende vaart, maar wel met een lekker briesje in de rug. Een fietstocht die aan te raden is als je er even tussenuit moet!