Lezersrecensie
Ontroerend
Ruthie, het 4 jarige zusje van Joe, raakt vermist. Joe zag haar als laatst en voelt zich hier erg schuldig over. Als dit het enige was dat Joe zou overkomen, maar er gebeurt nog iets heftigs waardoor hij zijn hele leven wordt achtervolgd door schuldgevoel en vindt het lastig om zijn emoties onder controle te houden.
Je merkt dat het ook moeilijk is voor het hele gezin, omdat er weinig hulp komt van de politie. Indianen werden nou eenmaal niet goed behandeld in deze tijd.
Niet ver hier vandaan groeit een jonge vrouw Norma op. Maar zij heeft vreemde dromen en haar ouders zijn altijd erg bezorgd waardoor ze weinig mag. Ze vraagt zich af waarom ze zo anders is dan haar familie.
“Als jullie niet aan het werk gaan, zijn er genoeg andere indianen die hier maar al te graag aan de slag willen.”
We volgen het verhaal van Joe, hoe hij omgaat met de moeilijke situaties in zijn leven. Op een gegeven moment slaat hij op de vlucht en leidt hij een vrij eenzaam bestaan.
Het verhaal van Joe wordt afgewisseld met het verhaal van Norma, die op zoek is naar haar identiteit. Ze heeft vaak last van schuldgevoelens, omdat haar moeder heel vaak met hoofdpijn op bed ligt.
“Ik voelde me schuldig dat ik los van mijn ouders het leven had genoten en ik liet toe dat dat schuldgevoel mijn geluk vergalde.”
Al met al een boek over verlies, schuldgevoel, het vinden van je identiteit of de zin van het leven. En dit boek beschrijft de emoties van de personages erg gedetailleerd. Het is eenvoudig om je in te leven en daardoor voel je je erg verbonden met het verhaal.
Hoewel ik aan de hand van de flaptekst een totaal andere verwachting had bij dit boek, heeft dit boek mij enorm weten te raken.
“Zelfs toen ik ouder werd en een eigen leven begon te leiden, probeerde mijn moeder me dicht bij zich te houden door me met die onzichtbare lasso van haar naar zich toe te trekken zodra ik mijn eigen gang begon te gaan.”
Het laatste stuk van het boek bevatte wat meer dialogen, wat misschien iets meer diepgang had mogen hebben. Dit vond ik iets minder sterk ten opzichte van de rest van het boek.
Al met al is dit een van de mooiste boeken die ik heb gelezen. Ik kijk uit naar het volgende boek van Amanda Peters.
Je merkt dat het ook moeilijk is voor het hele gezin, omdat er weinig hulp komt van de politie. Indianen werden nou eenmaal niet goed behandeld in deze tijd.
Niet ver hier vandaan groeit een jonge vrouw Norma op. Maar zij heeft vreemde dromen en haar ouders zijn altijd erg bezorgd waardoor ze weinig mag. Ze vraagt zich af waarom ze zo anders is dan haar familie.
“Als jullie niet aan het werk gaan, zijn er genoeg andere indianen die hier maar al te graag aan de slag willen.”
We volgen het verhaal van Joe, hoe hij omgaat met de moeilijke situaties in zijn leven. Op een gegeven moment slaat hij op de vlucht en leidt hij een vrij eenzaam bestaan.
Het verhaal van Joe wordt afgewisseld met het verhaal van Norma, die op zoek is naar haar identiteit. Ze heeft vaak last van schuldgevoelens, omdat haar moeder heel vaak met hoofdpijn op bed ligt.
“Ik voelde me schuldig dat ik los van mijn ouders het leven had genoten en ik liet toe dat dat schuldgevoel mijn geluk vergalde.”
Al met al een boek over verlies, schuldgevoel, het vinden van je identiteit of de zin van het leven. En dit boek beschrijft de emoties van de personages erg gedetailleerd. Het is eenvoudig om je in te leven en daardoor voel je je erg verbonden met het verhaal.
Hoewel ik aan de hand van de flaptekst een totaal andere verwachting had bij dit boek, heeft dit boek mij enorm weten te raken.
“Zelfs toen ik ouder werd en een eigen leven begon te leiden, probeerde mijn moeder me dicht bij zich te houden door me met die onzichtbare lasso van haar naar zich toe te trekken zodra ik mijn eigen gang begon te gaan.”
Het laatste stuk van het boek bevatte wat meer dialogen, wat misschien iets meer diepgang had mogen hebben. Dit vond ik iets minder sterk ten opzichte van de rest van het boek.
Al met al is dit een van de mooiste boeken die ik heb gelezen. Ik kijk uit naar het volgende boek van Amanda Peters.
1
Reageer op deze recensie