Wat loert er in het duister?

Alan Stratton kende geen rimpelloze jeugd. Hij werd zelf van tijd tot tijd mishandeld door zijn vader. Hij kon dan ook deels vanuit eigen ervaringen over dergelijke zaken schrijven in het spannende boek De Honden waarin de lezer samen met Cameron langzaam het geheim van de honden weet te achterhalen.  

Cameron is al sinds erg jonge leeftijd met zijn moeder op de vlucht voor zijn vader. Telkens wanneer zijn moeder ook maar het minste vermoeden heeft dat hij hen gevonden heeft, slaan ze op de vlucht en verhuizen ze naar een nieuwe plaats. Daardoor heeft Cameron niet echt vrienden en is hij een erg eenzame jongen die vaak alleen is met zijn gedachten. Wanneer ze naar hun nieuwe woning verhuizen, die bestaat uit een verlaten boerderij in een klein stadje, begint alles van voor af aan. Cameron komt aan op een nieuwe school en wordt al snel gepest door Cody en zijn bende. In het huis gebeuren er dan ook nog eens erg rare dingen en Cameron vindt een aantal tekeningen die eigendom waren van de vorige bewoners. Daarnaast heeft Cameron vaak het gevoel dat hij bekeken wordt vanuit de stal van de boerderij en meent ook de stem van een zekere Jacky in zijn hoofd te horen. Langzaamaan ontdekt Cameron meer over de oude bewoners van de boerderij. Hij geraakt steeds meer verwikkeld in het achterhalen van de waarheid van wat er zovele jaren geleden allemaal op de boerderij heeft plaatsgevonden. Om te weten of Cameron het mysterie al dan niet kan ontrafelen, moet je het boek zeker lezen.  

Gedurende het hele verhaal zien en beleven we alles door de ogen van Cameron. Dit geeft de lezer enerzijds een verhoogd gevoel van betrokkenheid in het verhaal, wat positief is, maar anderzijds is het met momenten ook wel een wat rare manier van vertellen. Dit komt door het feit dat Cameron erg angstig is en vaak gedachten heeft die in het begin niet altijd goed te snappen zijn. Daardoor komt het verhaal in het begin soms iets ingewikkelder over op de lezer dan eigenlijk het geval is. Puur taalkundig bekeken is het verhaal eenvoudig geschreven en erg begrijpelijk voor elke lezer. Het is een erg veelzijdig boek. Aan de ene kant komt het verhaal erg realistisch over, doordat het zich allemaal afspeelt in een gewoon dorp met gewone mensen. Aan de andere kant zit er ook een sterk psychologisch element in, omdat je de psychologische strijd van Cameron en zijn gedachtegang kan volgen. Verder geven de honden en Jacky, die dan als geest tot Cameron spreekt, het boek toch ook een zeker fantasy-gehalte, wat wel fijn is voor mensen die houden van dit genre. Eveneens voor lezers die dit niet doen is het dan zeker geen overheersend element. De lezer moet zich in het begin een beetje een weg zoeken in Strattons manier van schrijven, maar doordat het toch niet al te moeilijk is geschreven vind je die weg al snel en kom je in een veelzijdig verhaal met verrassende wendingen en toch ook wel een onverwacht einde terecht.  

Het boek heeft een aantal positieve en minder positieve punten, maar over het algemeen is het een leuk en spannend boek om te lezen, dat boekenliefhebbers zeker zal kunnen bekoren.