Eenvoudig en zonder spanning

Het boek Veronica (Dagboek van een moordenaar) is het eerste boek van de jonge auteur Jana Baeskens. Veronica is een meisje van 15 dat er steevast van overtuigd is dat ze op zesjarige leeftijd haar kleine zusje Kiara van vier maanden oud heeft vermoord. Ze vindt dan ook dat ze beter af is op zichzelf zodat ze niemand kwaad kan doen en is daarom een echte eenzaat geworden. Op een dag komt er echter een nieuw meisje naar haar school, genaamd Esmeralda, wat groene smaragd betekent.  

Esmeralda wil wanhopig graag vriendinnen worden met Veronica en geeft dan ook niet zomaar op. Wanneer Esmeralda de dochter blijkt te zijn van de psycholoog bij wie Veronica al sinds de dood van haar zusje langsgaat, stelt ze zich vragen. Desondanks worden ze goede vriendinnen en weet Veronica haar angsten beetje bij beetje steeds meer los te laten. De verstoorde gezinssituatie bij Veronica staat in groot contrast met het warme gezin waaruit Esmeralda afkomstig is. Veronica gaat dan ook graag langs bij haar vriendin. Maar waarom wou Esmeralda vanaf de eerste dag absoluut vriendinnen worden met Veronica? En heeft Veronica haar kleine zusje wel effectief vermoord?  

Wanneer je het verhaal leest, merk je al snel dat het geschreven is door een jonge auteur. Het taalgebruik is zeer eenvoudig en ook door de manier van vertellen komt dit naar voor. Als iets oudere lezer is dit niet altijd even leuk om te lezen, maar aangezien het boek eigenlijk bedoeld is voor jongeren rond de leeftijd van veertien jaar, is dit geen storend element. Wat wel leuk en origineel is, is dat in het verhaal alle namen die erin voorkomen verklaard worden. Het personage Veronica heeft namelijk een grote fascinatie voor de betekenis van namen, op die manier wordt dat ook met de lezer gedeeld. Zo begint het boek met de mededeling dat Veronica ‘Brengster van de overwinning’ betekent. Later zal blijken dat Veronica zichzelf helemaal niet ziet op die manier.  

Het verhaal is steeds geschreven doorheen de ogen van Veronica, waardoor je goed kan volgen wat er allemaal in haar hoofd omgaat. Zo heeft zij geregeld nachtmerries waarin ze haar dode zusje Kiara ziet op verschillende leeftijden. Deze stukken vormen een leuke afwisseling tijdens het lezen en geven ook duidelijk de strijd weer die Veronica soms met zichzelf voert in haar hoofd. Doorheen het verhaal kan je als het ware het psychologisch proces dat Veronica doormaakt volgen. Dat is wel knap weergegeven door de auteur, zeker wanneer je haar jonge leeftijd in het achterhoofd houdt. Als iets oudere lezer vraag je je wel af of dit element in het boek ook zo geschikt is voor jonge kinderen en of het soms niet iets te ver gaat. Zo zijn er stukken waarin blijkt dat Esmeralda zichzelf snijdt of waarin Veronica zichzelf echt ziet als een moordenaar en dat zijn natuurlijk wel zware thema’s voor jonge lezers.  

Vanuit een eerder psychologische invalshoek is Veronica een goed boek, maar wanneer de jonge lezer meer op zoek is naar echte spanning, is het geen echte aanrader. Qua spanningselementen en opbouw is het eerder zwak. Al bij al verdient de jonge schrijfster een pluim. Voor een debuut op die leeftijd is het absoluut niet slecht geschreven en bevat het verhaal een aantal sterke elementen.