Hebban recensie
Weinig beklemmend
Psycholoog Alex Delaware en rechercheur Milo Sturgis werpen zich wederom op een ingewikkelde moordzaak tegen het decor van Los Angeles. Een gepensioneerde lerares wordt op klaarlichte dag doodgestoken, en de enige getuige houdt bij hoog en bij laag vol dat de dader minstens van dezelfde leeftijd was als het slachtoffer. Zon dader op leeftijd is niet erg gebruikelijk, en verder is van deze moorddadige bejaarde geen spoor te vinden.
Ook spoorloos verdwenen is de achtentwintigjarige Kat. Na een avondje stappen met vriendinnen is ze niet meer gezien, en hoewel haar steenrijke moeder niet echt ongerust lijkt, gaan Alex en Milo toch op onderzoek uit. Zij vragen zich namelijk af of de verdwijning van Kat iets te maken zou kunnen hebben met een bloedvlekje in een luxe auto, die gestolen was en toch werd teruggevonden.
Als dan blijkt dat ook bij de moord op de lerares een luxe auto werd gesignaleerd, die later geleend bleek te zijn bij een verhuurbedrijf, beginnen er verbanden zichtbaar te worden. Uit die verbanden wordt echter nog niet duidelijk wie er redenen zou hebben om deze twee moorden te plegen. Daarom duikt Alex de geschiedenis in, om te kijken of er wellicht onopgeloste zaken bestaan waarbij ook een mysterieuze luxe auto werd gesignaleerd.
Ondertussen houdt Milo zich met een andere onopgeloste zaak bezig. Een veroordeelde in de dodencel heeft, om tijd te rekken, bekend dat hij zestien jaar geleden een vijftienjarige jongen heeft vermoord. Milo moet van zijn baas uitzoeken of deze bekentenis kan kloppen. Als dat niet het geval is, kan het doodsvonnis snel worden uitgevoerd, anders kunnen er weer jaren overheen gaan. Dat kan Milo niet zoveel schelen, maar hij zou de ouders van de jongen, die nog steeds niet weten wat er met hun zoon is gebeurd, wel graag helpen.
Het duo heeft de handen dus weer meer dan vol, met een aantal zaken die in theorie heel spannend klinken. Op de een of andere manier blijft het echter allemaal wat aan de oppervlakte; Kellerman krijgt het niet echt voor elkaar om de lezer te pakken en mee te nemen in het verhaal. Uiteraard is ook Beklemming weer een kunstig staaltje schrijfwerk van Kellerman, die als altijd oog voor detail heeft en ingaat op psychologische beweegredenen van alle personages. Het is dan ook niet moeilijk een paar aangename uurtjes met dit boek door te brengen, maar nergens wordt het echt spannend, en hoewel de gegevens daartoe best aanleiding bieden, voel je als lezer nergens de beklemming uit de titel.
Ook spoorloos verdwenen is de achtentwintigjarige Kat. Na een avondje stappen met vriendinnen is ze niet meer gezien, en hoewel haar steenrijke moeder niet echt ongerust lijkt, gaan Alex en Milo toch op onderzoek uit. Zij vragen zich namelijk af of de verdwijning van Kat iets te maken zou kunnen hebben met een bloedvlekje in een luxe auto, die gestolen was en toch werd teruggevonden.
Als dan blijkt dat ook bij de moord op de lerares een luxe auto werd gesignaleerd, die later geleend bleek te zijn bij een verhuurbedrijf, beginnen er verbanden zichtbaar te worden. Uit die verbanden wordt echter nog niet duidelijk wie er redenen zou hebben om deze twee moorden te plegen. Daarom duikt Alex de geschiedenis in, om te kijken of er wellicht onopgeloste zaken bestaan waarbij ook een mysterieuze luxe auto werd gesignaleerd.
Ondertussen houdt Milo zich met een andere onopgeloste zaak bezig. Een veroordeelde in de dodencel heeft, om tijd te rekken, bekend dat hij zestien jaar geleden een vijftienjarige jongen heeft vermoord. Milo moet van zijn baas uitzoeken of deze bekentenis kan kloppen. Als dat niet het geval is, kan het doodsvonnis snel worden uitgevoerd, anders kunnen er weer jaren overheen gaan. Dat kan Milo niet zoveel schelen, maar hij zou de ouders van de jongen, die nog steeds niet weten wat er met hun zoon is gebeurd, wel graag helpen.
Het duo heeft de handen dus weer meer dan vol, met een aantal zaken die in theorie heel spannend klinken. Op de een of andere manier blijft het echter allemaal wat aan de oppervlakte; Kellerman krijgt het niet echt voor elkaar om de lezer te pakken en mee te nemen in het verhaal. Uiteraard is ook Beklemming weer een kunstig staaltje schrijfwerk van Kellerman, die als altijd oog voor detail heeft en ingaat op psychologische beweegredenen van alle personages. Het is dan ook niet moeilijk een paar aangename uurtjes met dit boek door te brengen, maar nergens wordt het echt spannend, en hoewel de gegevens daartoe best aanleiding bieden, voel je als lezer nergens de beklemming uit de titel.
1
Reageer op deze recensie