Kijkje in de wereld van de paardenraces

Met de auteursnaam Francis op het omslag, weet je dat je een thriller te pakken hebt waarin paarden een belangrijke rol spelen. Dat was zo bij de boeken van Dick Francis, die in 2010 overleed, en dat is hetzelfde bij de boeken van zijn zoon Felix Francis, die het stokje van hem heeft overgenomen, en die nu komt met zijn vierde zelfstandige thriller.

De paardenwereld dus. Om precies te zijn, de Britse racepaardenwereld. In Beschadigd maken we kennis met Jeff Hinkley. Als detective voor de British Horseracing Authority heeft hij een uitstekende positie om de wereld van paardenraces te beschrijven: hij staat er middenin, maar hoort er tegelijk ook niet echt bij. De BHA heeft als taak om dopinggevallen, matchfixing en andere onfrisse zaken te voorkomen, in een sport waar voor miljoenen gegokt wordt op het snelste paard van de race.

Francis schrijft vlot, met soms wel hele korte zinnetjes, en mag graag nogal abrupt het verhaal een nieuwe wending geven. Dat begint al meteen in het eerste hoofdstuk, als Jeff een ex-paardentrainer volgt die van het ene op het andere moment een bookmaker neersteekt. Het is volstrekt onduidelijk welk motief er achter de actie van de ex-trainer zit, maar men vermoedt dat het iets te maken heeft met het feit dat de paarden van de man doping in hun bloed hadden. De man heeft altijd volgehouden onterecht beschuldigd te zijn. Is hij nu doorgedraaid?

Nog voordat het onderzoek goed en wel begint, neemt het verhaal een wending: er komt een anonieme chantagebrief binnen bij de BHA. De chanteur wil geld zien, en dreigt de races te verstoren met dopingschandalen, waardoor de rensport vernietigd zal worden. Wie zit er achter deze brief? En is er een link met de ex-trainer? Jeff gaat undercover en begint aan een jacht op de chanteur.

Intussen heeft hij het druk met privé-zaken. Hij twijfelt over zijn relatie en vraag zich af of hij, nu hij dertig is, misschien een midlife crisis heeft. Ook maakt hij zich zorgen om zijn zus, die net te horen heeft gekregen dat ze kanker heeft, en daar bovenop vraagt zijn zwager of hij kan helpen om de naam van zijn neefje te zuiveren, die beschuldigd wordt van het bezit van drugs.

Het plot wisselt vlot tussen de verschillende lijntjes. Hoewel Jeffs privébeslommeringen best een aardig verhaaltje opleveren, voegen ze maar weinig toe aan het grote geheel. Het lijkt vooral een poging om hoofdpersoon wat achtergrond te geven – een poging die maar deels slaagt. Het blijft allemaal wat aan de oppervlakte, ook door de soms houterige schrijfstijl in eerste persoon; Jeff is de ik-persoon en toevoegingen als ‘ik zuchtte’ en ‘ik schudde mijn hoofd’ maken de zinnen met regelmaat wat hakkelig.

De ontknoping van het hoofdverhaal, uiteindelijk, komt ook weer abrupt. In de laatste dertig pagina’s komt duidelijk het eindspel op gang, en als dan duidelijk is wie de chanteur is, volgt slechts nog één pagina. De lezer blijft wat verbouwereerd achter, met behoefte aan een epiloog, aan een afronding, want deze ontknoping komt eigenlijk een beetje uit de lucht vallen.

Felix Francis weet een vlot verhaal neer te zetten, maar zowel plotwendingen als schrijfstijl zijn niet helemaal soepel. Evengoed biedt hij een aardig kijkje in de wereld van de paardenraces; dat is hij aan de familienaam verplicht, en dat doet hij goed.