Beklemmend en romantisch

Sommige omslagen laten geen enkele twijfel bestaan over wat je van een boek mag verwachten. Het omslag van Zomergodin is er zo een. Zo gauw je het meisje in een witte jurk ziet, zittend tussen de bomen, met aan de randen de sierlijke decoratie en de titel in zachte letters, weet je dat je te maken hebt met een enigszins beklemmende thriller, die ook iets romantisch heeft en vooral voor vrouwen is bedoeld.

Om te beginnen met het beklemmende: daar is heel wat sprake van. Met name de omgeving waarin Zomergodin zich afspeelt zorgt voor dat gevoel. De kunstopleiding waar Meg Rosenthal les gaat geven, is gesitueerd in een bosrijke omgeving bij het kleine stadje Arcadia Falls. Het bos inspireerde de stichtster van de school tot een angstaanjagend sprookje over een wisselkind, en juist dat sprookje is wat Meg naar deze school heeft gebracht. Ze is al jaren bezig met een onderzoek naar de schrijfster ervan, en haar aanstelling op deze school maakt dat ze dichter bij de bron van het verhaal komt dan ooit tevoren. Ze herkent dan ook heel veel in de omgeving, zowel de bomen en de natuur als de beklemmende sfeer blijken behoorlijk waarheidsgetrouw te zijn.…

Gelukkig heeft Carol Goodman ook gedacht aan een snufje romantiek. Die is vooral terug te vinden in de sfeervolle beschrijvingen van de omgeving en de geschiedenis van de school, maar ook in de toevallige ontmoetingen die Meg heeft met de sheriff van Arcadia Falls. Waarom die zich zo vaak op het schoolterrein bevindt is Meg een raadsel, maar stukje bij beetje wordt haar duidelijker wat hij hier te zoeken heeft. Er speelt zich namelijk van alles af op de school. Sommige docenten lijken iets te verbergen, en er woedt een felle strijd tussen de twee populairste meisjes, die er allebei op gebrand zijn de rol van Zomergodin op zich te nemen tijdens een rituele viering. Het kan bijna niet anders dan dat er iets misgaat, en dat gebeurt dan ook. Vanaf dat moment rolt Meg van de ene verrassing in de andere, en blijkt haar onderzoek naar oude sprookjes een veel grotere impact te hebben dan ze ooit had kunnen denken.

Juist dat onderzoek maakt Zomergodin interessant. De strijd tussen een stel pubermeisjes grijpt je niet echt, de aanzet tot bovennatuurlijkheid blijft niet meer dan dat, een aanzet, en sommige van de personages blijven een beetje aan de vlakke kant. Tot het moment dat Meg een ontdekking doet waardoor het verhaal een extra dimensie krijgt. Dat onderdeel is (zonder al te veel te verraden) eigenlijk interessanter dan de gebeurtenissen op de school, waarvan je van tevoren al wel kunt vermoeden hoe ze aflopen. Het blijft tenslotte een romantische thriller….