Voor insiders

Iris Johansen weet hoe ze haar personages neer moet zetten. Hoewel de bijrollen wat vlak blijven, geeft ze haar hoofdpersonen zoveel achtergrond en inhoud dat je precies begrijpt wat hen beweegt. Het grote probleem met Drijfzand is echter dat het te veel draait om wat Eve Duncan, de hoofdpersoon, beweegt.
Johansen schreef ondertussen al een hele reeks thrillers met forensisch beeldhouwer Eve Duncan in de hoofdrol. Eve weet anonieme schedels een gezicht te geven en helpt zo om gevonden moordslachtoffers terug te brengen naar hun familie. Dit kan ze zo goed doordat ze als geen ander begrijpt wat de families moeten doormaken: jaren geleden is Eve’s zevenjarige dochter Bonnie verdwenen en niemand weet wat er met haar gebeurd is.
In de loop van de serie boeken over Eve komt dit gegeven steeds weer terug. Tijdens de speurtocht naar de identiteit van een van Eve’s reconstructies, komt vaak de zoektocht naar Bonnie om de hoek kijken. In eerdere boeken was dit een sterk ‘bijverhaal’ naast de actuele zoektocht, maar in Drijfzand draait het alleen nog maar om Bonnie.
Voor lezers die niet eerder iets van Johansen lazen en die Eve nog niet kennen, is het bijna onmogelijk om in het verhaal te komen, want Johansen valt nogal met de deur in huis. Het duurt geen tien pagina’s voordat de jacht op een seriemoordenaar die zegt Bonnie vermoord te hebben, is geopend. Dat is wel erg snel, voor mensen zonder achtergrondinformatie en zonder enige kennis van de hoofdpersoon en haar obsessie.
De rest van het verhaal bestaat uit een wat koortsachtige jacht op de seriemoordenaar, die het lekker vind om gemene spelletjes met Eve te spelen. Ook dit lijkt een herhaling van zetten uit eerdere avonturen van Eve, en daardoor wordt het nauwelijks echt spannend. Je weet toch wel dat Johansen haar hoofdpersoon niet echt in gevaar zal brengen, want ze moet nog optreden in een volgende thriller.
Het is, om diezelfde reden, nog maar de vraag of Bonnie’s lichaam dit keer dan toch echt gevonden zal worden. Want dan is er eigenlijk geen reden meer om de serie over Eve Duncan voort te zetten. Kortom: voor insiders die de hele serie gelezen hebben is het aardig om te weten hoe Eve’s zoektocht naar Bonnie vervolgd wordt, maar als stand-alone thriller is Drijfzand niet echt een succes.