Teleurstellend debuut

De auteursbio van Russell Newell is veelbelovend: hij is hoofd Communicatie bij Disney|ABC Television, is media-adviseur geweest voor het leger, en heeft gewerkt als speechschrijver voor Amerikaanse politici. Met zo’n CV mag je verwachten dat de man weet hoe hij een goed verhaal moet vertellen. In zekere zin klopt dat ook: het tempo in Newells eerste thriller is prettig, en de schrijfstijl is vlot en beeldend. Je ziet de buitenwijk waar Gus Delaney woont voor je, je rent met hem mee door de straten als hij op eerste Kerstdag in paniek op zoek gaat naar zijn zoontje van zeven, Jack, die in een onbewaakt ogenblik verdwijnt.

Gus is een uiterst succesvolle fondsmanager voor een investeringsfonds, en heeft een moeizame relatie met zijn ex-vrouw Victoria. Zij is bitter, verwijt hem – niet geheel ten onrechte – dat hij arrogant is, alleen maar aan zichzelf denkt en te veel drinkt, en ze twijfelt niet om de kinderen in te zetten als pionnen in de strijd met Gus. Zo ook op deze kerstavond in 1977. Gus kijkt uit naar de komst van zijn kinderen, die tijdens de kerstdagen bij hem zullen zijn, maar Victoria brengt ze uren te laat, waardoor zijn gedroomde avond in duigen valt.

Veel tijd om daar bij stil te staan krijgt Gus niet, want de volgende dag verdwijnt Jack dus spoorloos. Het ene moment is de knul nog buiten aan het spelen met de fiets die hij als kerstcadeau kreeg, het volgende moment is hij weg. Wat volgt is een radeloze zoektocht, waarin de lezer getuige is van Gus’ ontreddering, schuldgevoelens en boosheid.

Terwijl Gus zijn boosheid op de intussen opgetrommelde politieagenten botviert, wordt Jack voorgesteld aan wat volgens degenen die hem hebben meegenomen vanaf nu zijn familie is. Hij krijgt een nieuwe naam, en hem wordt ingeprent dat hij zijn ouders, zijn zusje en zijn oude leven moet vergeten, omdat God hem uitverkoren heeft. Jack begrijpt er weinig van, maar wordt al snel geïndoctrineerd door de voortdurende religieuze teksten die op hem afgevuurd worden.

Voor de lezer is dat net zo ongemakkelijk als voor Jack. Er volgen eindeloze paragrafen waarin Bijbelse teksten worden uitgeschreven en waarin de mensen om Jack heen hem in lange monologen doordringen van Gods wil. Snel doorbladeren en scannend lezen is het enige dat helpt, bij deze uitgebreide beschrijvingen. Wel wordt duidelijk hoe makkelijk een jong kind te hersenspoelen valt: die arme Jack heeft het zwaar te verduren.

Gus heeft het intussen ook niet makkelijk. De politie beschouwt iedereen, en dus ook hem, als een verdachte, en hij wordt daar enorm opstandig van. Hij is al vanaf het begin boos op de politie, en dat helpt hem niet. Goede adviezen van zijn omgeving slaat hij in de wind, hij zoekt troost in de drank, en langzaam maar zeker stort zijn hele leven in. Die boosheid doet vreemd aan. Natuurlijk, Gus is in een nachtmerrie beland, maar waarom hij zich direct en voortdurend zo tegen de politie gedraagt, blijft voor de lezer een raadsel, en is weinig geloofwaardig.

Ook de beweegredenen van andere personages blijven te vaak onduidelijk, en in het algemeen worden de personages om Gus heen niet erg diepgaand uitgewerkt. Ze blijven pionnen die hier en daar verschoven worden om het verhaal verteld te krijgen, maar de lezer raakt niet erg bij ze betrokken.

Voeg daaraan toe dat de hoofdstuktitels als ‘Een ontdekking’ en ‘De zoektocht’ ervoor zorgen dat het soms voelt alsof je een avonturenboek voor kinderen zit te lezen in de stijl van Enid Blyton, en dat de ontknoping wel heel plotseling komt en afgeraffeld aanvoelt. Er is geen andere conclusie te trekken dan dat Russell Newell wel talent mag hebben om verhalen te vertellen, maar dat hij vooralsnog toch debuteert met een teleurstellende thriller.