Suggestief en huiveringwekkend

Iedereen die wel eens een huis of appartement via AirBnB heeft gehuurd, of aan huizenruil heeft gedaan, kent de spanning als je de sleutel omdraait van je ‘home away from home’. Is het net zo mooi als de foto’s beloofden, of zal het toch tegenvallen? Zijn alle beloofde voorzieningen aanwezig, en doet alles het? Of zit er toch een addertje onder het gras?

Precies die spanning weet S.L. Grey, een Zuid-Afrikaans auteursduo, feilloos uit te spelen in Het appartement. De huizenruilers in kwestie zijn Mark en Steph, een stel uit Kaapstad dat behoorlijk toe is aan een korte break. Kort geleden zijn ze in hun eigen huis overvallen, en hoewel iedereen ze maar blijft vertellen dat ze goed zijn weggekomen - niemand is gewond geraakt, en hun dochtertje is zelfs door de overval heen geslapen – heeft de traumatische ervaring zijn sporen nagelaten. Mark worstelt met een schuldgevoel omdat hij zijn gezin niet beschermd heeft, en Steph neemt hem zijn passieve gedrag tijdens de overval meer kwalijk dan ze durft te zeggen. Er komen barsten in de relatie, en de zaken lopen niet erg soepel.

Kortom: het zou goed zijn voor het stel om even op vakantie te gaan, en de enige manier waarop dat min of meer betaalbaar is, is door aan huizenruil te doen. Natuurlijk vertellen ze er op de site niet bij dat ze recent overvallen zijn, en dat is ook niet nodig: hun huis is nu nog beter beveiligd, dus waarom zou je potentiële gasten hier bang mee maken?

Als Mark en Steph in Parijs aankomen, blijkt echter dat ze zelf ook niet alles te horen hebben gekregen over hun ruilhuis. Het appartement bevindt zich in een vrijwel verlaten gebouw, en is duidelijk in geen tijden bewoond geweest. Eigenlijk willen de twee er meteen weer weg, maar ze hebben geen geld om een hotel te boeken, en dus zitten ze vast in het naargeestige huis. Ze proberen er het beste van te maken, maar beetje bij beetje gebeuren er zaken waardoor dit steeds moeilijker wordt. Het lijkt wel of er iemand – of iets – in het pand is dat het slecht met het koppel voor heeft.

Vanaf het punt dat Mark en Steph hun intrek nemen in het Parijse appartement, wordt het boek, dat min of meer als een roman begint, steeds meer een horrorverhaal. Zonder echt expliciete bloederigheid of andere standaard horror-elementen, maar met een flinke dosis suggestie die af en toe de haren op je armen overeind zet. Doordat de auteurs het perspectief steeds wisselen, en je om en om dan weer met Steph en dan weer met Mark mee laten leven, wordt de spanning nog verder opgebouwd. De wissels vinden steeds plaats op het moment dat er iets spannends staat te gebeuren.

Ook weten de auteurs de informatie goed te doseren. Wat gebeurde er nou precies tijdens die brute overval in Kaapstad? En wat voor duister verdriet draagt Mark met zich mee? Hoe zit het eigenlijk met hun dochtertje, Hayden? Je krijgt maar snippertje voor snippertje te weten wat Mark en Steph drijft; slechts af en toe doet Steph een vooruitwijzing waardoor je het gevoel krijgt dat het allemaal niet goed af kan lopen. Juist dat maakt het verhaal tamelijk spannend.

Voor de romanlezer is dit verhaal wellicht te gruwelijk, voor de horrorlezer te ‘light’ en voor de thrillerlezer te paranormaal, maar het is evengoed een mooie mix geworden; suggestief en huiveringwekkend, die misschien maar beter niet diep in de nacht of net voor vertrek naar een leuke AirBnB gelezen moet worden.